Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

Μαύρη Επέτειος



Με την συμπλήρωση φέτος των 10 χρόνων από την τραγωδία της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001, σκέφτηκα να κάνω ένα μικρό αφιέρωμα και να παραθέσω κάποιες αξιοσημείωτες πληροφορίες. Σαν σήμερα λοιπόν, πριν από 10 χρόνια "πάγωσε" ο πλανήτης από 4 συντονισμένες αεροπειρατείες που έλαβαν χώρα στην Αμερική.

Στις 8.45 το πρωί ένα αεροσκάφος της American Airlines με 92 επιβάτες προσκρούει στο βόρειο πύργο του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου, ενώ περίπου ένα τέταρτο αργότερα ένα ακόμη αεροσκάφος της ίδιας εταιρίας με 64 επιβάτες προσκρούει στο νότιο. Η τραγωδία όμως δεν έχει τελειώσει καθώς ένα τρίτο αεροσκάφος της American Airlines με προορισμό το Los Angeles και 64 επιβάτες προσκρούει στο Πεντάγωνο. Το τελευταίο αεροπλάνο που είχε καταληφθεί, της United Airlines αυτή τη φορά, ευτυχώς έπεσε σε ακατοίκητη περιοχή κοντά στην Πενσυλβανία.
Στη συντονισμένη αυτή επίθεση κατά των Η.Π.Α σκοτώθηκαν γύρω στα 3000 άτομα μεταξύ των οποίων αστυνομικοί και πυροσβέστες οι οποίοι έσπευσαν στο σημείο να βοηθήσουν.
Η τρομοκρατική αυτή επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου αποτέλεσε το έναυσμα/αφορμή για την εφαρμογή του δόγματος Μπους όπως ονομάζονται οι ενέργειες του τότε Προέδρου της Αμερικής George Bush για την πάταξη της τρομοκρατίας που περιελάμβανε τους προληπτικούς πολέμους, την τεράστια αύξηση των δαπανών για στρατιωτικούς εξοπλισμούς καθώς και την εισβολή στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ.

Γύρω από αυτό το τρομοκρατικό χτύπημα ωστόσο, μέσα σ'αυτά τα δέκα χρόνια ειπώθηκαν αρκετές θεωρίες συνομωσίας. Η επικρατέστερη είναι ότι οι Δίδυμοι Πύργοι δεν κατέρρευσαν από την πρόσκρουση των δύο αεροπλάνων αλλά από εκρηκτικούς μηχανισμούς που είχε τοποθετήσει η κυβέρνηση ώστε να δημιουργήσει μια ελεγχόμενη κατεδάφιση. Ο ισχυρισμός αυτός έχει την βάση του στο ότι οι Δίδυμοι Πύργοι δε θα μπορούσαν ποτέ να καταρρεύσουν μόνο από την πρόσκρουση των αεροπλάνων και την ανάφλεξη των καυσίμων τους και αντίστοιχα δεν θα μπορούσε να καταρρεύσει τόσο γρήγορα το κτίριο 7 του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου, αφού δεν είχε χτυπηθεί ποτέ από αεροπλάνο, άποψη που έχει απήχηση και σε μεγάλο ποσοστό των Αμερικανών. Ακόμα μια θεωρία συνομωσίας έχει αναπτυχθεί και για το χτύπημα στο πεντάγωνο, η οποία υποστηρίζει ότι το Πεντάγωνο δε χτυπήθηκε από αεροπλάνο αλλά από πύραυλο που εκτοξεύτηκε από τοποθεσία του κρατικού συστήματος. Ωστόσο αυτή η θεωρία φαίνεται να μην έχει ιδιαίτερη βάση καθώς υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες και στο σημείο της πρόσκρουσης βρέθηκαν και αναγνωρίστηκαν με DNA  οι σωροί των επιβατών και του πληρώματος της πτήσης. Ακόμα μια θεωρία βέβαια υπάρχει και για την πτήση της United Airlines που υποστηρίζει ότι το αεροπλάνο δεν έπεσε, αλλά καταρρίφθηκε από άλλο αεροπλάνο. Φυσικά, για όλες αυτές τις θεωρίες υπάρχει ο αντίλογος που τις διαψεύδει, χωρίς όμως να απαντάει σε ένα βασικό ερώτημα. Πώς η Αμερική, μια υπερδύναμη, άφησε 4 επιβατικά αεροσκάφη να αποκλίνουν από τις πορείες τους και να προσκρούσουν σε σημεία τεράστιας σημασίας για τη χώρα και φυσικά σε κατοικημένες περιοχές ;

Πάντως δε νομίζω να μάθουμε σύντομα για το τί είναι αλήθεια και τί όχι..όπως δε μάθαμε ποιος ή ποιοι βρίσκονταν πίσω από την δολοφονία του Κένεντυ έτσι δε θα ανακαλύψουμε και τώρα τα παρασκηνιακά γεγονότα πίσω από αυτό το "τρομοκρατικό χτύπημα" που κόστισε τη ζωή σε χιλιάδες αθώους πολίτες.

Παρασκευή 12 Αυγούστου 2011

Ξεκινήστε τις ευχές

Μετά από κάποιους μήνες αποχής από το blogging ,-έκανα τις διακοπούλες μου και εγώ- σκέφτηκα να επανέλθω με ένα πιο χαλαρό και.. ρομαντικό άρθρο που θα διατηρήσει το mood του καλοκαιριού.

Σήμερα, 12 Αυγούστου όσοι ξενυχτήσουν θα παρακολουθήσουν ένα αρκετά θεαματικό αστρονομικό γεγονός, καθώς θα "βρέξει" αστέρια, φαινόμενο που συμβαίνει αρκετές χιλιάδες χρόνια και για μια ακόμη φορά θα είναι ορατό από τη γη. Αυτοί οι διάττοντες αστέρες, οι Περσείδες όπως ονομάζονται, πήραν το όνομα τους επειδή φαίνονται να προέρχονται από τον αστερισμό του Περσέα, πράγμα που αποτελεί μια οφθαλμαπάτη όμως, καθώς στην πραγματικότητα είναι τα διαστημικά υπολλείματα του κομήτη swift tuttle ο οποίος συναντιέται με την τροχιά της γης από τις αρχές Αυγούστου.

Οι Περσείδες μυθολογικά αποτελούσαν τα άστρα που είδε η Δανάη πέφτοντας στην αγγαλιά του Δία , ενώ σύμφωνα με τη χριστιανική λατρεία αποτελούν τα δάκρυα του Αγίου Λαυρεντίου που μαρτύρησε μέσα Αυγούστου.

Σύμφωνα με τους ειδικούς , λόγω της πανσέληνου, μόνο τα πιο φωτεινά πεφταστέρια θα γίνουν ορατά στον νυχτερινό ουρανό και μόνο κάπου όπου δεν υπάρχουν πολλά φώτα.

Ανεξάρτητα πάντως το μόνο σίγουρο, είναι ότι η εντυπωσιακή αυτή "βροχή" σε συνδυασμό με την Αυγουστιάτικη πανσέληνο που είναι αύριο θα χαρίσουν δύο καλοκαιρινές βραδιές που θα ικανοποιήσουν και τους πιο αθεράπευτα ρομαντικούς. 

Τρίτη 26 Απριλίου 2011

Η κατάσταση σήμερα

Διάβασα πρόσφατα ένα ενδιαφέρον κείμενο που αξίζει να σχολιαστεί. Έλεγε ότι ο Ινδός ηγέτης Μαχάτμα Γκάντι είχε οραματιστεί την ιδανική κοινωνία. Σε αυτό το ουτοπικό δημιούργημα είχε εντοπίσει 7 "αμαρτήματα" στα οποία πίστευε πως οι άνθρωποι δε θα πρέπει να υποπέσουν. Αυτά είναι :

                                          1. Πλούτος χωρίς μόχθο
                                          2. Απόλαυση χωρίς συναίσθημα
                                          3. Εμπόριο χωρίς ήθος
                                          4. Γνώση χωρίς χαρακτήρα
                                          5. Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά
                                          6. Λατρεία χωρίς θυσία
                                          7. Πολιτική χωρίς αρχές



Ας ξεκινήσουμε όμως από το πρώτο. Σήμερα επικρατεί το πρότυπο του εύκολου και ανώδυνου πλουτισμού, όσο το δυνατόν λιγότερη ή ακόμα και μηδενική παραγωγικότητα με όσο το δυνατόν πιο μεγάλη ανταμοιβή. Πολλοί άνθρωποι δηλώνουν συμμετοχή σε reality shows όπου εξευτελίζονται μπροστά σε εκατομμύρια ανθρώπους προβάλλοντας κάθε πτυχή της ζωής τους υποβαθμίζοντας έτσι την ανθρώπινη ιδιότητα, και όλα αυτά φυσικά στο βωμό του χρήματος. Ακόμα ένα παράδειγμα όμως, άκοπου πλουτισμού είναι και η σωρεία ανθρώπων που σπεύδουν να επιδοθούν σε τυχερά παιχνίδια με την ελπίδα ότι θα κερδίσουν κάτι  χωρίς να έχουν δουλέψει για αυτό ή στην ιδανική περίπτωση θα πλουτίσουν και δε θα χρειαστεί να ξαναεργαστούν.

Η δεύτερη φράση εντοπίζεται σε διάφορες πράξεις μας σήμερα. Από το βάθος των προσωπικών μας σχέσεων, όπου οι ερωτικές σχέσεις πολλών ανθρώπων βασίζονται κατά κύριο λόγο στο σεξ, χωρίς να υπάρχει ίχνος συναισθήματος, έως κυριότερα την υπερκαταναλωτική μανία που μας διακατέχει. Αυτή η μανία να αποκτάμε συνεχώς περισσότερα υλικά αγαθά επηρεασμένοι από το καταναλωτικό πρότυπο της εποχής έχει σβήσει την όποια ευχαρίστηση μας προκαλούσε αυτή η δραστηριότητα καθιστώντας την ένα είδος λαιμαργίας και ζωτικής ανάγκης.

Ιδιαίτερα αντιληπτό ειδικά στην Ελλάδα έχει γίνει πια και το Εμπόριο χωρίς ήθος. Μία χώρα που καθημερινά προσπαθεί με κάθε τρόπο να εμπορευθεί-εκμεταλλευτεί την ιστορία της και την πνευματική της κληρονομιά ενώ ταυτόχρονα οι κάτοικοι της παινεύονται για τα κατορθώματα και τις αξίες των προγόνων τους έχοντας τες λησμονήσει προ πολλού.

Εξίσου όμως κυριαρχεί και η Γνώση χωρίς χαρακτήρα και ηθικήΔημοσιογράφοι που συγκαλύπτουν γεγονότα και γίνονται φερέφωνα κομμάτων, πολιτικοί που δεν αναλαμβάνουν ευθύνες και που λίγους μήνες πριν μπούμε στον μηχανισμό στήριξης ισχυρίζονταν ότι "λεφτά υπάρχουν" είναι τρανά παραδείγματα αυτής της φράσης.


Ακόμα όμως ένα χαρακτηριστικό που υπάρχει έντονο σήμερα είναι η επιστήμη χωρίς ανθρωπιά. Οι άνθρωποι προσανατολίζονται σε κάποια "επιστήμη" , σύμφωνα με το κύρος που αυτή προσφέρει, την κοινωνική θέση ή και τα χρήματα. Έχουν χάσει το σκοπό, και το νόημα του κάθε επαγγέλματος που διαλέγουν. Επαγγέλματα όπως η ιατρική δε θεωρούνται λειτούργημα πια όταν οι γιατροί ζητάνε "κάτι παραπάνω" για να σε θεραπεύσουν, η δικαστική δεν προασπίζει τη δικαιοσύνη όταν δικαστές χρηματίζονται, και φυσικά η πολιτική δεν βοηθάει τον τόπο να προχωρήσει και να ακμάσει όταν αυτοί που συμμετέχουν σε αυτή είναι διεφθαρμένοι.

Και φτάσαμε στη λατρεία χωρίς θυσία. Δε μπορεί κανείς να περιγράψει την θρησκευτική κατάσταση που επικρατεί επί των πλείστων στην ελληνική κοινωνία με άλλη φράση. Μια κοινωνία που έχει μετατρέψει την θρησκευτική λατρεία σε μια "ψευτο"κοινωνική υποχρέωση που δεν απαιτούνται θυσίες. Όσοι "πιστεύουν" στο Θεό πάνε στην εκκλησία μία φορά το χρόνο, στην Ανάσταση, θεωρούν τους εαυτούς τους καλούς Χριστιανούς, και όλη την υπόλοιπη χρονιά χάνουν οποιαδήποτε επαφή με τα Θεία.
Και κλείνοντας επιβάλλεται να σχολιάσω και το πιο χαρακτηριστικό ίσως από όλα τα παραπάνω στην σημερινή Ελλάδα. Πώς θα μπορούσε κανείς να περιγράψει την πολιτική κατάσταση που επικρατεί ; Πολιτικοί χρησιμοποιώντας ξύλινο λόγο πείθουν το λαό να τους ψηφίζει, αθετούν τις υποσχέσεις τους και οδηγούν τη χώρα στην πλήρη -οικονομική και όχι μόνο- καταστροφή. Οι ίδιοι πολιτικοί ζουν εις βάρος των απλών πολιτών, κερδοσκοπούν και στο τέλος ισχυρίζονται ότι " Μαζί τα φάγαμε". Πώς αλλιώς λοιπόν εκτός από Πολιτική χωρίς αρχές θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει αυτό το σαθρό πολιτικό σύστημα ;

Το γεγονός ότι πράττουμε ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που υποδείχθηκαν στην αρχή, είναι η αιτία που φτάσαμε μέχρι την παρακμή σε πολλούς τομείς της καθημερινής ζωής, αποτελώντας ταυτόχρονα όμως και απόδειξη της ηθικής κατάπτωση της σημερινής κοινωνίας.

Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

Σαν σήμερα. . .

Σαν σήμερα πριν από 44 ακριβώς χρόνια, ξεκίνησε μία μελανή περίοδος για την ελληνική ιστορία, η οποία θα διαρκέσει 7 περίπου χρόνια. Ας ρίξουμε όμως μια πιο αναλυτική ματιά στα ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν εκείνη την περίοδο.


Όλα ξεκίνησαν στις 21 Απριλίου του 1967. Ενώ η Ελλάδα βρισκόταν σε προεκλογική περίοδο και είχαν ήδη προκηρυχθεί εκλογές για τις 28 Μαΐου. Ένα στρατιωτικό κίνημα αποτελούμενο από τον ταξίαρχο Στυλιανό Παττακό και τους συνταγματάρχες Γεώργιο Παπαδόπουλο και Νικόλαο Μακαρέζο κατέλυσε το Δημοκρατικό πολίτευμα και επέβαλε καθεστώς δικτατορίας. Εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι στο κέντρο της Αθήνας υπήρχαν αρκετές μάχιμες δυνάμεις, όπως στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων στο οποίο διοικητής ήταν o ταξίαρχος Παττακός, οι πραξικοπηματίες εξασφάλισαν γύρω στα 100 τεθωρακισμένα και τα ξημερώματα της 21ης κατέλαβαν στρατηγικά σημεία της πρωτεύουσας καθώς τα τηλεπικοινωνιακά κέντρα ώστε να μη δωθεί σήμα συναγερμού. Άμέσως μετά οι πραξικοπηματίες πλαστογράφησαν το όνομα του Βασιλιά και αφού αντικατέστησαν τον έμπιστο του Βασιλιά, αρχηγό του ΓΕΣ, Γ.Σπαντιδάκη με τον Οδυσσέα Αγγελή έθεσαν σε ισχύ το σχέδιο έκτακτης ανάγκης του ΝΑΤΟ "Προμηθεύς", το οποίο προοριζόταν για την αντιμετώπιση του κομμουνιστικού κινδύνου, με αποτέλεσμα να κινητοποιηθούν όλες οι στρατιωτικές δυνάμεις της Αττικής. Βασικό στοιχείο του σχεδίου ήταν ότι έθετε όλες τις στρατιωτικές μονάδες υπό την άμεση ηγεσία του Υπουργού Άμυνας ή του Αρχηγού ΓΕΣ απαγορεύοντας ρητά την υπακοή τους σε οποιαδήποτε άλλη διαταγή. Έτσι, η μόνη προσπάθεια για την έγκαιρη καταστολή του κινήματος που έγινε από τον υπουργό Δημόσιας τάξης Γεώργιο Ράλλη, ο οποίος προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον ταξίαρχο Ορέστη Βιδάλη για να κινητοποιήσει το Γ' Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη απέτυχε.

Η επόμενη κίνηση των πραξικοπηματιών ήταν να προβούν σε συλλήψεις επιφανών ανδρών και κυρίως κορυφαίων πολιτικών ώστε καταλάβουν τον πλήρη έλεγχο της Αθήνας.Ο αιφνιδιασμός ήταν πλήρης και γύρω στις 3 η ώρα τα ξημερώματα το στρατιωτικό κίνημα είχε επικρατήσει και μάλιστα αναίμακτα.
Από το πρωί το ραδιόφωνο έπαιζε εμβατήρια και εθνικά άσματα και στις 6 η ώρα το πρωί της ίδιας ημέρας οι συνταγματάρχες βγήκαν στο ραδιόφωνο για να αναγγείλουν στους Έλληνες την ανάληψη της εξουσίας από το στρατό στο όνομα του Βασιλιά. Την ίδια ώρα ανήγγειλαν και την αναστολή σημαντικών άρθρων του συντάγματος. Πιο συγκεκριμένα έπαψαν να ισχύουν οι διατάξεις που προέβλεπαν :

§ Οτι κανένας δε συλλαμβάνεται χωρίς δικαστικό ένταλμα,

§ Το δικαίωμα της ελεύθερης συγκέντρωσης προσώπων,

§ Το δικαίωμα της ίδρυσης και συμμετοχής σε σωματεία,

§ Το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου,

§ Το απαραβίαστο της αλληλογραφίας

§ Καθώς και το άρθρο 18 που απαγόρευε την επιβολή θανατικής ποινής σε πολιτικά εγκλήματα

Στις 7 το πρωί, η ηγεσία των πραξικοπηματιών επισκέφτηκε στα ανάκτορα του Τατοΐου τον Κωνσταντίνο ζητώντας να αναγνωρίσει και να ορκίσει την κυβέρνηση τους. Η περιοχή ήταν περικυκλωμένη από τανκς για να μην υπάρξει περίπτωση δυναμικής αντίδρασης από τον Βασιλιά. Παρά τις προτροπές να αντισταθεί, ο Βασιλιάς συμβιβάστηκε για να μη χυθεί αίμα και αργά το μεσημέρι οι δύο πλευρές ήρθαν σε συμφωνία. Ο Βασιλιάς δέχτηκε να αναλάβουν υπουργεία στρατιωτικοί και οι πραξικοπηματίες δέχτηκαν να γίνει Πρωθυπουργός μη στρατιωτικός, όπως και έγινε ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Κ. Κόλλιας.
Αποκορύφωμα ήταν οι δημόσιες δηλώσεις του Γ. Παπαδόπουλου ο οποίος δικαιολόγησε το πραξικόπημα λέγοντας ότι η επέμβαση του στρατού ήταν επιβεβλημένη προκειμένου να αποφευχθεί η πορεία προς τον κομμουνισμό και την καταστροφή. Μάλιστα παρομοίασε τη χώρα με έναν ακινητοποιημένο ασθενή ο οποίος βρίσκεται στο γύψο μέχρι να αποκατασταθεί η υγεία του.

Από την αρχή της καθιέρωσης του νέου καθεστώτος καταργήθηκαν όλες οι πολιτικές ελευθερίες του λαού και αντικαταστάθηκαν από τις φυλακίσεις, τα βασανιστήρια και τις εξορίες. Οι κυριότερες προσπάθειες του λαού για την αλλαγή του καθεστώτος ήταν το κίνημα του ναυτικού, όπου το πολεμικό ναυτικό στήριζε το Βασιλιά και επιθυμούσε την απελευθέρωση του κράτους, αλλά και τα γεγονότα του Πολυτεχνείου όπου οι φοιτητές έδωσαν τη ζωή τους και αγωνίστηκαν για να ρίξουν τη δικτατορία και να ενισχύσουν το εθνικό φρόνημα(17 Νοεμβρίου 1973).
 Η δικτατορία κατέρρευσε τελικά στις 24 Ιουλίου του 1974 υπό την πίεση της Τούρκικης εισβολής στην Κύπρο. Οι ενέργειες του Ιωαννίδη, ο οποίος είχε διαδεχτεί τον Παπαδόπουλο, να οργανώσει πραξικόπημα εναντίον του Αρχιεπισκόπου Μακάριου αποτέλεσαν την πρόφαση που αναζητούσαν οι Τούρκοι για να επέμβουν ως "σωτήρες" των τουρκοκυπρίων και να καταλάβουν τη μισή Κύπρο. Η χούντα που είχε την ευθύνη για την προάσπιση του νησιού αδράνησε και τα περισσότερα μέλη της χουντικής κυβέρνησης εξαφανίστηκαν. Έτσι μετά από τις δραματικές εξελίξεις που ακολούθησαν, οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου αφού διαβεβαιώθηκαν ότι ο στρατός δε θα σταθεί εμπόδιο, αποφάσισαν να πάρουν στα χέρια τους την εξουσία.Αργότερα οι πραξικοπηματίες και οι συνεργάτες τους συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν σε δίκη. Αυτό ήταν και το τέλος της δικτατορίας των συνταγματαρχών, μιας περιόδου που έμεινε αποτυπωμένη στη μνήμη των Ελλήνων και στιγμάτισε την ελληνική ιστορία.

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

Φιλία μεταξύ των δύο φύλων


Και ναι, αυτό είναι το αδιάφορο άρθρο της εβδομάδας. Επειδή εδώ και μία εβδομάδα δεν είχα έμπνευση για να αναφερθώ σε κάποιο πιο σοβαρό ζήτημα αλλά ήθελα πολύ να γράψω κάτι ( το ψώνιο του μελλοντικού δημοσιογράφου βλέπετε ), σκέφτηκα να μιλήσω για ένα πιο ελαφρύ και "πιασάρικο" θέμα που αναμφισβήτητα απασχολεί πολύ. Το θέμα λοιπόν είναι η φιλία ανάμεσα στα δύο φύλα και αν αυτή υπάρχει.
Οι κλασσικές, κλισέ απόψεις ως προς το θέμα είναι ότι άνδρας και γυναίκα "προέρχονται από δύο διαφορετικούς πλανήτες" και λόγω της τόσο μεγάλης διαφορετικότητας τους προκύπτει η σεξουαλική έλξη μεταξύ τους, όλα οφείλονται δηλαδή στη φύση του ανθρώπου, άλλωστε όπως έχουμε μάθει τα ετερώνυμα έλκονται.
Η θεωρία όμως ότι δεν υπάρχει φιλία μεταξύ ανδρών και γυναικών σύμφωνα με τους ειδικούς πηγάζει από αλλού. Εικάζουν ότι η άποψη αυτή προέρχεται από παλιότερες αντιλήψεις, όπου ο άνδρας ήταν εκείνος που δούλευε και η γυναίκα έμενε στο σπίτι, έτσι οι μόνες οι σχέσεις που τους συνέδεαν ήταν οι ερωτικές με απώτερο σκοπό τη σύναψη οικογένειας. Τα πράγματα όμως σήμερα έχουν αλλάξει και τα δύο φύλα έρχονται περισσότερες φορές σε επαφή αφού μοιράζονται δραστηριότητες και περνάνε αρκετές ώρες μαζί. Έτσι παρά το γεγονός ότι η δομή της ζωής τους, επιτρέπει την ανάπτυξη φιλικών σχέσεων, οι ρόλοι των δύο φύλων πολύ συχνά συγχέονται και προκύπτει το ερωτικό στοιχείο. For the record πάντως, έρευνα του πανεπιστημίου της California έδειξε ότι κατά κύριο λόγο οι άνδρες έχουν το πρόβλημα να κρατήσουν το ερωτικό στοιχείο έξω από μια φιλική σχέση και είναι εκείνοι που επιδιώκουν κάτι παραπάνω συνήθως.

Το θέμα αυτό όμως έχει απασχολήσει περισσότερο από φαντάζεστε την επιστημονική κοινότητα. Ο Don O' Meara, καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σινσινάτι στις ΗΠΑ δημοσίευσε μία έρευνα αποκαλύπτοντας γιατί είναι τόσο δύσκολο τελικά να υπάρξει μια φιλική σχέση μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Ισχυρίζεται ότι υπάρχουν 5 εμπόδια που το καθιστούν αδύνατο.

  • Πρώτο από αυτά είναι ο ορισμός της σχέσης μεταξύ των δύο ατόμων και ο διαχωρισμός του φίλου από τον εραστή. Προφανώς υπάρχει αγάπη, πλατωνική αφού πρόκειται για φιλία αλλά ο διαχωρισμός των φιλικών, των ερωτικών και των σεξουαλικών συναισθημάτων είναι πολύ δύσκολος. 
  • Δεύτερο εμπόδιο είναι το ξεπέρασμα της ερωτικής έλξης. Η σεξουαλική έλξη είναι που περιπλέκει τα πράγματα αφού φιλικές κινήσεις μπορούν να παρερμηνευθούν. Σύμφωνα με την έρευνα του σε μεγάλο ποσοστό γυναικών δεν αρέσει η σεξουαλική ένταση που υποβόσκει στη φιλία που έχουν με άντρες ενώ μεγάλο ποσοστό των ανδρών απάντησε ότι πολλές φιλικές τους σχέσεις ξεκίνησαν από ερωτική ή σεξουαλική έλξη. Το χαρακτηριστικό είναι ότι το 62% των ερωτηθέντων δήλωσε πως στις φιλικές του σχέσεις με το άλλο φύλο υπάρχει το ερωτικό στοιχείο.
  • Τρίτο εμπόδιο δηλώνει, πως παρά την ισότητα που υπάρχει σήμερα ανάμεσα στα δύο φύλα,είναι η μικρή ανωτερότητα που έχει ο άνδρας στη σχέση λόγω κάποιων στερεοτύπων, η οποία μπορεί να αλλοιώσει τη φύση αυτής.
  • Το τέταρτο εμπόδιο ισχυρίζεται ότι είναι ουσιαστικά η κοινωνική κατάκριση η οποία δεν είναι έτοιμη να δεχθεί αυτή τη φιλία και τη βλέπει με ένα πιο "πονηρό" μάτι, φέρνοντας έτσι σε δύσκολη θέση τα άτομα.
  • Ως τελευταίο εμπόδιο ορίζει ουσιαστικά τους κοινωνικούς κανόνες που μαθαίνουμε από μικρή ηλικία. Δεδομένου ότι από μικρή ηλικία τα αγόρια και τα κορίτσια κάνουν στενή παρέα με άτομα του ίδιου φύλου καθώς σύμφωνα με τους κοινωνικούς κανόνες αν αποκλίνουν, κάτι δεν πάει καλά, τα άτομα διαμορφώνουν διαφορετικούς κανόνες επικοινωνίας για τα άτομα διαφορετικού φύλου, επομένως χωρίς να υπάρχει κάποιο πρότυπο για φιλία με το άλλο φύλο αυτή είναι πρακτικά αδύνατη.

Προσωπικά πιστεύω ότι φιλία μεταξύ ανδρών και γυναικών κατά κύριο λόγο δεν υπάρχει. Η φιλία αυτή αναπτύσσεται μόνο υπό συγκεκριμένες συνθήκες και βιώματα, που αυτά με τη σειρά τους δεν επιτρέπουν στα άτομα να νιώσουν κάποια ερωτική έλξη. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση άνδρες και γυναίκες είναι σχεδόν αδύνατο να έχουν μια σχέση στην οποία κανείς από τους δύο να μην νιώσει κάτι παραπάνω για τον άλλον γιατί πολύ απλά η χημεία μεταξύ τους είναι πολύ δύσκολο να παρακαμφθεί.

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

Λεφτά (για τη Eurovision) υπάρχουν

Εδώ και κάτι μέρες γίνεται σε όλα τα μέσα πανικός για την Eurovision. Για άλλη μια φορά η Ελλάδα επέλεξε το τραγούδι που θα την εκπροσωπήσει σε αυτόν τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ ευρωπαϊκό διαγωνισμό, η συμμετοχή στον οποίο θα της επιφέρει πολλά οικονομικά κέρδη και δόξα! Ε, συγνώμη έκανα κάποιο λάθος ,στο διαγωνισμό έπαθλο δεν είναι τα χρήματα που έχουμε τόσο ανάγκη, μήηηπως και καταφέρουμε ποτέ και αναστηλωθούμε σαν χώρα, αλλά αυτή η υπέρτατη τιμή του να λες " Βγήκα 1ος,2ος κοκ... στη Eurovision ". Νιώθω δέος μόνο που το σκέφτομαι, τέλος πάντων όμως δε θα αναφερθώ στην ποιότητα αυτού του show η οποία κατά τη γνώμη μου έχει αγγίξει πάτο αλλά στο κόστος του. Πιο συγκεκριμένα το πανηγύρι φέτος, εε η eurovision εννοώ, θα μας κοστίσει 600.000 euro περίπου. Δε λέω "μας" γιατί είμαι τόσο πατριώτης ώστε να με ταυτίζω με την Ελλάδα, αλλά γιατί για όσους δε το ξέρουν την ΕΡΤ την πληρώνουμε εμείς μέσω ενός ποσού που προστίθεται στο λογαριασμό της ΔΕΗ, οπότε μπορεί να περνάμε δύσκολα αλλά τουλάχιστον χρηματοδοτούμε τη EUROVISION!
Δε σοβαρευόμαστε λέω εγώ, μισθοί και συντάξεις ψαλιδίζονται, η Ελλάδα φυτοζωεί για να καλυφθεί το έλλειμμα, κόβονται χρήματα από την παιδεία και από άλλους τομείς, αλλά η Eurovision σταθερή αξία. Μετά από όλη αυτή την κρίση που περνάμε σαν λαός το κράτος έκρινε ότι θα πρέπει να συμμετάσχουμε και φέτος στο διαγωνισμό σπαταλώντας χρήματα και ότι υπάρχει κόσμος που ενδιαφέρεται για αυτόν. Βέβαια δίνουμε και μεις οι Έλληνες δικαιώματα, όταν χθες στον ελληνικό τελικό η ΕΡΤ σύμφωνα με στοιχεία έλαβε 85.800 ψήφους -τις λιγότερες μεν που έχει λάβει στην ιστορία του ο διαγωνισμός, χωρίς όμως να είναι μικρός αυτός ο αριθμός αριθμός- σημαίνει ότι κάποιοι ενδιαφέρονται για την έκβαση του διαγωνισμού και στηρίζουν τον αγαπημένο τους καλλιτέχνη, ξοδεύοντας από το υστέρημα τους.
Επομένως την επόμενη φορά που η τρόικα θα επιβάλει μέτρα, όλοι εσείς που ενδιαφέρεστε τόσο για το διαγωνισμό και ίσως βρίσκετε προσβλητικά αυτά που λέω, μη βγείτε στο δρόμο να διαδηλώσετε, ούτε να ζητήσετε τα ρέστα από τους πολιτικούς, επειδή χάσατε χρήματα από τις περικοπές. Απλά απαντήστε ότι το τραγούδι του Λούκα Γιόρκα( του χθεσινού νικητή )"Watch my Dance" είναι μια απάντηση προς τους δυνάστες μας ότι δε θα λυγίσουμε και θα αντέξουμε "ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ"   - όχι δε το σκέφτηκα τώρα, έχει ειπωθεί και αυτή η άποψη στην τηλεόραση του Ελλαδιστάν -
Μου φαίνεται όμως ότι πολύ ασχολήθηκα και εγώ με αυτό το πανηγυράκι, το μόνο που θέλω πάντως είναι ως δια μαγείας να κερδίσουμε το διαγωνισμό φέτος και να αναγκαστούμε να τον φιλοξενήσουμε στη χώρα μας το 2012.
Τότε μήπως δε θα το κάνουμε λόγω κρίσης; ή μήπως ( σκέφτομαι εγώ σαν πονηρός δημοσιογράφος ) επιλέχθηκε σκόπιμα αυτό το τραγούδι για να μην υπάρχει περίπτωση να κερδίσουμε, επομένως πάμε τυπικά στο διαγωνισμό; ..μπαα δε νομίζω..καταστροφολογίες των δημοσιογράφων.

PS:12 points to...GREECE!

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

The secret. . .

Το Μυστικό κληροδοτήθηκε μέσα από τους αιώνες, και ήταν πολλοί εκείνοι που το πόθησαν, το επιβουλεύτηκαν, το έκλεψαν και το αγόρασαν με αντίτιμο τεράστια χρηματικά ποσά. Αυτό το προαιώνιο Μυστικό ήταν προσβάσιμο σε κάποιους ανθρώπους -εφευρέτες, επιστήμονες, θεολόγους, επιχειρηματίες, στοχαστές, καλλιτέχνες- κι ανάμεσα σε αυτούς που κατανόησαν τη θαυματουργή δύναμή του συγκαταλέγονται ιστορικές προσωπικότητες όπως ο Πλάτωνας, ο Γαλιλαίος, ο Μπετόβεν, ο Έντισον, ο Κάρνεγκι, ο Αϊνστάιν, ο Μπλέικ. Τώρα το Μυστικό αποκαλύπτεται σε όλο τον κόσμο.



Ψάχνοντας κάτι στο διαδίκτυο μου ήρθαν στο νου τα παραπάνω λόγια από τον πρόλογο ενός αρκετά γνωστού βιβλίου που είχα διαβάσει και σκέφτηκα να αναφέρω συνοπτικά το περιεχόμενο για όσους δε το γνωρίζουν. Ο πρόλογος είναι από το βιβλίο The Secret της Rhonda Βyrne. Ουσιαστικά στο βιβλίο αναφέρει αυτό που συνοψίζει ο Paulo Coelho σε δύο μόνο φράσεις « Τα πάντα είναι ένα και μοναδικό πράγμα και όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να γίνει ό,τι επιθυμείς». Πιο συγκεκριμένα στις σελίδες του βιβλίου η συγγραφέας αποκαλύπτει ότι από την αρχαιότητα ακόμα υπήρχαν λίγοι, οι οποίοι γνώριζαν το "μυστικό του κόσμου".Τη δύναμη της έλξης δηλαδή όπως την αποκαλεί εκείνη.
Υποστηρίζει ότι εμείς είμαστε υπεύθυνοι για το ό,τι συμβαίνει στη ζωή μας αφού το προκαλούμε και το ελκύουμε με τις σκέψεις μας. Για όλους τους τομείς της ζωής μας ισχύει αυτό "το μυστικό". (που μεταξύ μας δεν είναι τόσο μυστικό πια, αφού κυκλοφόρησε σε βιβλίο, documentary, καθώς και η ίδια η συγγραφέας μίλησε στην Oprah για αυτό, τέλοσπάντων.) Ισχυρίζεται ότι ανάλογα με τη στάση μας, θα διαμορφωθεί η ζωή μας και η ποιότητα της, αφού οι σκέψεις μας, θετικές ή αρνητικές, μετουσιώνονται σε πράγματα. Το βιβλίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα "εγκώμιο" στον οπτιμισμό λέγοντας ότι τα "δεν" που βάζουμε μόνο καλό δεν κάνουν εφόσον λειτουργούν αποτρεπτικά ως προς το πραγματικά επιθυμητό αποτέλεσμα. Η συγγραφέας προτρέπει τον κόσμο να σκέφτεται θετικά και να φαντάζεται τον εαυτό του σε μία ενιαία εικόνα με το αντικείμενο του πραγματικού του πόθου, όποιο και αν είναι αυτό, και όπως ισχυρίζεται το σύμπαν θα φροντίσει με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο να φτάσει στα χέρια του.

Γύρω από το βιβλίο πάντως έχουν γίνει πολλές συζητήσεις και οι απόψεις για αυτό διίστανται. Υπάρχουν πολλοί που το έχουν διαβάσει οι οποίοι ισχυρίζονται ότι το βιβλίο άλλαξε τη ζωή τους και  χάρη σε αυτό πέτυχαν ακατόρθωτους στόχους. Από την άλλη οι επικριτές λένε ότι πρόκειται για μία ακόμα  ψευδοφιλοσοφία που σκαρφίστηκε ο ανθρώπινος νους για να πλουτίσει (πράγμα που πέτυχε η συγγραφέας για να πούμε και την αλήθεια).
Ανεξάρτητα πάντως από το αν ισχύει η όχι, είναι ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο που σε κάνει να αναθεωρήσεις κάποιες απόψεις για τη ζωή και να αναρωτηθείς αν τα πράγματα είναι όντως όσο απλά όσο τα περιγράφει στο βιβλίο..Μήπως πράγματι για να Αποκτήσεις κάτι, αρκεί να το Ζητήσεις και να το Πιστέψεις πραγματικά; πιθανότατα δε θα μάθουμε ποτέ, αλλά έτσι και αλλιώς λίγη θετική σκέψη δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, οπότε η συμβουλή για σήμερα είναι: Think Positive, it may work!

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

50 χρόνια πίσω


Λένε ότι διάφοροι τομείς της ζωής μας είναι μικρογραφίες της κοινωνίας μας, λειτουργούν ακριβώς όπως αυτή και υστερούν στα ίδια σημεία. Επομένως όταν η κοινωνία μας και το κράτος είναι τόσο διεφθαρμένα δε θα είναι τα υποσύνολα της; Πόσο μάλλον λοιπόν ο αθλητισμός και πιο συγκεκριμένα το ποδόσφαιρο που από δεκαετίες ήταν μέσο αποχαύνωσης και χειραγώγησης του λαού από τους ανθρώπους που είχαν την εξουσία. Δυστυχώς η έννοια του ποδοσφαίρου σαν άθλημα σήμερα έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα και εχει μετατραπεί κυρίως σε επιχείρηση, μια πολύ επικερδή επιχείρηση στην οποία ρίχνονται πολλά χρήματα και συνεπώς, δεν είναι δυνατόν οι μεγάλοι επιχειρηματίες να αφήσουν τη μοίρα των χρημάτων τους αποκλειστικά στα πόδια των ποδοσφαιριστών της ομάδας τους. Έτσι δημιουργείται η ανάγκη για παρασκηνιακά παιχνίδια.

Κάθε νοήμων άνθρωπος, οπαδός ή φίλαθλος που παρακολούθησε το χθεσινό ποδοσφαιρικό αγώνα Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού στο γήπεδο Καραϊσκάκη παρατήρησε τη σήψη και το μαρασμό του ελληνικού ποδοσφαίρου. Εγώ είμαι Παναθηναικός αλλά θέλω να πιστεύω ότι είμαι αντικειμενικός, έτσι θα προσπαθήσω να αναφερθώ  πρώτα στα όσα έγιναν κατά τη διάρκεια του αγώνα και μετά στα όσα ακολούθησαν με τη λήξη του. Αρχικά, μια ΑΠΑΡΑΔΕΧΤΗ διαιτησία, με πληθώρα λανθασμένων αποφάσεων οι οποίες φαίνονταν σαφέστατα όμως ότι δεν είχαν καμία σχέση με διαιτητικά λάθη και έγιναν εσκεμμένα. Για να μην γενικολογώ όμως ορίστε λοιπόν οι αδιαμφισβήτητα αμφισβητούμενες φάσεις που αλλοίωσαν το αποτέλεσμα.

Αμφισβητούμενη φάση #1 http://www.dailymotion.com/video/xh40pm_faul-nini-ston-torosidi_sport#from=embed
Μέσα στη μεγάλη περιοχή, η μπάλα χτυπάει στο κεφάλι του Τοροσίδη και ύστερα στο χέρι του, τότε ο οπισθοφύλακας του ολυμπιακού υπό την πίεση του Νίνη πέφτει κάτω και ο διαιτητής της αναμέτρησης αντί για πέναλτι καταλογίζει επιθετικό foul υπέρ των ερυθρολεύκων.

Αμφισβητούμενη φάση #2 http://www.dailymotion.com/video/xh41ip_offside-sto-goal-tou-pao_sport#from=embed
Ενώ το score είναι 1-1 και μετά από σουτ του Gilberto silva στο όριο της μικρής περιοχής η μπάλα φτάνει στον Κατσουράνη ο οποίος προερχόμενος από κανονική θέση στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα. Το γκολ βέβαια ακυρώνεται από το βοηθό με offside ο οποίος πιθανότατα θεώρησε ότι οι 4 παίχτες που καλύπτουν τον διεθνή μέσο του Παναθηναϊκού δεν ήταν αρκετοί.

Αμφισβητούμενη φάση #3 http://www.dailymotion.com/video/xh41np_osfp-pao-2-1-jeabour-sto-91_sport#from=embed&start=0
Ο Ολυμπιακός επιτίθεται από τα πλάγια και βγάζει μια σέντρα, με κάποιες κόντρες η μπάλα καταλήγει στο Djebbour ο οποίος τη στέλνει στα δίχτυα από κανονική θέση, όμως ανάμεσα από το Djebbour και τον Τζόρβα είναι ο Padelic ο οποίος είναι εμφανώς σε θέση offside και επηρεάζει τη φάση και τη θέση του τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού καθώς προσπαθεί και εκείνος όπως φαίνεται στο replay να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα. Το γκολ λανθασμένα δεν ακυρώνεται από το διαιτητή ή τους βοηθούς, και έτσι διαμόρφωσε το τελικό score στο 2-1 υπέρ του Ολυμπιακού.


Ένα άλλο ζήτημα είναι ο σχολιασμός του αγώνα από την ΕΡΤ. Ο πιο επιεικής χαρακτηρισμός για την περιγραφή του αγώνα είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ. Αντικειμενικοί κατά τα άλλα δημοσιογράφοι είναι στα πρόθυρα του να ανάψουν καπνογόνα στο studio φωνάζοντας και πλέκοντας το εγκώμιο στο γκολ του  Mirallas ενώ στην ισοφάριση του Παναθηναϊκού αφήνουν όλοι να καταλάβουμε ότι κύλησε ένα δάκρυ στα πρόσωπα τους. Όμως το αίσχος δεν είναι το ότι δεν παραμέρισαν τις οπαδικές τους προτιμήσεις όσον αφορά τα γκολ, αλλά το ότι δεν εξέφρασαν καμία άποψη κάνοντας τα στραβά μάτια στη σφαγή και στα αίσχη που έγιναν κατά του ποδοσφαίρου. Αυτοί είναι οι ντροπή της αθλητικής-και όχι μόνο- δημοσιογραφίας και δεν αξίζει καν να γράψω κάτι άλλο για αυτούς.
Το κερασάκι στην τούρτα όμως ήταν αυτά που συνέβησαν μετά τη λήξη του αγώνα με ορισμένους οπαδούς του Ολυμπιακού να εισβάλλουν στον αγωνιστικό χώρο και να προπηλακίζουν κάποιους από τους παίχτες του Παναθηναϊκού οι οποίοι πήγαν άρον άρον στα αποδυτήρια, καθώς όμως και οι εριστικές δηλώσεις παραγόντων του Ολυμπιακού που όξυναν το φανατισμό μεταξύ οπαδών.
Το θέμα όμως δεν αφορά μόνο τον Παναθηναϊκό ή τον Ολυμπιακό. Αυτά τα γεγονότα υποβαθμίζουν το ελληνικό ποδόσφαιρο καθώς και το οδηγούν δεκάδες χρόνια πίσω. Τέτοιες συμπεριφορές είναι αιτίες για να φεύγουν παίχτες οι οποίοι ανεβάζουν το ποδοσφαιρικό επίπεδο στην Ελλάδα - ναι αναφέρομαι σε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα που έχουν έρθει στην χώρα μας, στον Djibril Cisse έναν παίχτη με αδιαμφισβήτητο ποδοσφαιρικό ταλέντο και άμεμπτο ήθος που αηδίασε με τα έκτροπα που γίνονται και αποφάσισε να φύγει το συντομότερο -. Οι ίδιες συμπεριφορές ταυτόχρονα όμως λειτουργούν και ως τροχοπέδη στην απόκτηση ξένων ταλαντούχων ποδοσφαιριστών.. όταν επικρατεί λοιπόν αυτό το χάος μέσα και έξω από το γήπεδο, κατά τη διάρκεια αλλά και μετά το τέλος του αγώνα, όταν ξέρει κάποιος ότι το αγωνιστικό μέρος είναι ασήμαντο και ότι η νίκη καθορίζεται από άλλους παράγοντες ποιος θα ήθελε να έρθει σε αυτή τη χώρα και να κάνει ό,τι σχετικό με αυτό το άθλημα;

Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

Ελινικί Γλόσα

Όχι δε με έπιασε κρίση ανορθογραφίας, ούτε απέκτησα κάποιο μαθησιακό πρόβλημα, αυτή ήταν μία πρόταση για την ελληνική γλώσσα που έγινε το 2008 και ορμώμενος από άρθρο γνωστής εφημερίδας που την έφερε ξανά στο προσκήνιο σας την παρουσιάζω. Ο Στέφανος Ματσάκης, Κύπριος γιατρός και ευρωβουλευτής -τότε- πρότεινε με εισήγηση του στον υπουργό παιδείας της Κύπρου απλοποίηση της ελληνικής γλώσσας.Την ίδια πρόταση κοινοποίησε και σε όλους τους Έλληνες ευρωβουλευτές δηλώνοντας ότι θα έπρεπε να συσταθεί μια ομάδα γλωσσολόγων με στόχο τον εκσυγχρονισμό και την απλοποίηση της ευρωπαϊκής γραφής.
Πιο συγκεκριμένα στην εισήγηση του περιλαμβανόταν η κατάργηση των φωνηέντων η, υ, ω, των δίψηφων φωνηέντων ει, οι, αι και η αντικατάσταση τους από το ι, καθώς και η κατάργηση του ς  και η αντικατάσταση του από το σΩς αποτέλεσµα, η ελληνική γλώσσα θα έχει µόνο 21 γράµµατα και ένα δίψηφο, το ου. Η εισήγηση του περιλαμβάνει και άλλες μικροαλλαγές που δε χρειάζεται να τις αναφέρω γιατί πιστεύω ότι πιάσατε το νόημα. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Κύπριου ευρωβουλευτή οι αλλαγές αυτές θα συμβάλλουν σε μία τάση ενωτικής πορείας των γλωσσών στην ευρωπαϊκή ένωση ενώ ταυτόχρονα θα καταστήσουν τη γλώσσα πιο εύχρηστη όσον αφορά την χρήση υπολογιστή ενώ μπορεί να βοηθήσει τα άτομα με δυσλεξία και άλλες μαθησιακές δυσκολίες.
Ας ξεκινήσουμε με μία πρακτική δυσκολία όμως. Έστω ότι γίνεται αυτή η τραγική απλοποίηση στη γλώσσα, τι θα συμβεί με τις ομόηχες λέξεις; θα τις καταργήσουμε και αυτές μήπως για να διευκολύνουμε κάποιους;
Και ας προχωρήσουμε στο πιο σημαντικό θέμα. Η Ελλάδα είναι μια από τις πιο γνωστές χώρες του κόσμου για την ιστορία της και για τον πολιτισμό της, μέρος του οποίου είναι και το αλφάβητο και η γραφή. Η ελληνική γραφή δεν είναι μόνο από τις αρχαιότερες της Ευρώπης και του κόσμου όπως μαρτυρούν τα γραπτά μνημεία αλλά και η πρώτη γλώσσα αποτύπωσης των στιγμών μεγαλείου του ανθρώπινου πνεύματος. Επίσης το ελληνικό αλφάβητο υπήρξε η βάση όπως παρατηρεί ο γλωσσολόγος Charles Higounet για πολλές γραφές εκτός από την ελληνική, όπως είναι οι λατινικές και οι σλαβικές. Τέλος η ελληνική γλώσσα είναι μια από τις πλουσιότερες που υπάρχουν΄ εκτός από την πληθώρα λέξεων για κάθε έννοια, πολλές επίσης έχουν αποτελέσει γλωσσικά δάνεια για άλλες χώρες. Επομένως πώς είναι δυνατόν εμείς οι ίδιοι να προτείνουμε το ρήμαγμα και και τον εξευρωπαισμό κατά κάποιο τρόπο της ελληνικής γλώσσας στο βωμό του εκσυγχρονισμού; τη στιγμή που το φτώχεμα της γλώσσας μας θα επιφέρει φτώχεμα στη σκέψη και στον πολιτισμό μας. Μήπως όμως όλα αυτά αποσκοπούν αλλού και δεν έχουν ένα τόσο ανιδιοτελή στόχο; Γιατί όπως είχε πει και ο Γερμανοαμερικανός διπλωμάτης Henry Kissinger : «Ο ελληνικός λαός δεν κυβερνιέται εύκολα! Γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουµε βαθιά στις πολιτισµικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετιστεί». Ακριβώς για αυτό, επειδή είμαστε δυνατός λαός δεν πρέπει να "συνετιστούμε" και να συμβιβαστούμε με ότι μας προβάλλουν, αλλά να αντισταθούμε και να διαφυλάξουμε ότι πολυτιμότερο μας έχει απομείνει σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, την πνευματική μας κληρονομιά.

Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

Μόνο την πάρτη μας!

Στην Ελλάδα του σήμερα όλοι παλεύουν για τα δικαιώματα τους που πλήττονται, το κακό όμως είναι ότι ενδιαφέρονται μόνο για τα δικά τους και είναι ικανοί να πατήσουν επί πτωμάτων για να πετύχουν αυτό που θέλουν. Ας τα πάρουμε από την αρχή όμως.Οι οδηγοί των μέσων μαζικής μεταφοράς κάνουν στάσεις εργασίας καθιστώντας σχεδόν αδύνατη τη μετακίνηση των πολιτών. Με αυτό τον τρόπο προσπαθούν να διεκδικήσουν την επαναφορά του μισθού τους στα προηγούμενα ανθρώπινα επίπεδα αλλά και τη μείωση των εισιτηρίων/καρτών, ενδιαφερόμενοι και για τους πολίτες όπως ισχυρίζονται. Εάν ίσχυε όμως αυτό και η κίνηση τους δεν ήταν μόνο συμφεροντολογική, δε θα επέλεγαν αυτό τον τρόπο διαμαρτυρίας. Εάν ήθελαν να περάσουν το μήνυμα τους ώστε να διεκδικήσουν κάτι χωρίς όμως να πλήξουν τους απλούς πολίτες, δε θα πάγωναν τις συγκοινωνίες αλλά θα συνέχιζαν να λειτουργούν κλείνοντας τα ακυρωτικά μηχανήματα.
Εφόσον επιλέγουν αυτό τον τρόπο όμως, μόνη λύση μεταφοράς τα ταξί. Προφανώς τα ταξί επωφελούνται από αυτή την κατάσταση αφού λόγω του κυκλοφοριακού χάους που δημιουργείται από την απουσία μμμ μεγιστοποιείται το κέρδος τους ακόμα και από την ελάχιστη διαδρομή. Άρα εφόσον κάνουν μεγαλύτερο τζίρο και οι απεργίες των μμμ τους φαίνονται θεόσταλτο δώρο, ποιος ο λόγος να πραγματοποιήσουν κάποια απεργία όπως κάνανε πέρυσι τέτοια περίοδο ; Όταν όμως θα γίνει πάλι κάποια αύξηση φορολογίας στα ταξί τότε θα κάνουν απεργίες και θα ζητούν τη συμπαράσταση και την κατανόηση του κόσμου.


Από την άλλη οι περιπτερούχοι σε όλη τη χώρα ζητάνε αύξηση στην τιμή κάποιοων προϊόντων όπως τα τσιγάρα γιατί το κέρδος που έχουνε από αυτά είναι μηδαμινό αρνούμενοι σε πολλές περιπτώσεις να τα πουλήσουν. Κανείς δεν τους αδικεί προφανώς, αλλά σε μία τέτοια περίοδο όπως αυτή, που η μέση οικογένεια φυτοζωεί και μετράει μέχρι και το τελευταίο ευρώ, το να ζητάνε αύξηση ενός προϊόντος που πια έχει μπει για τα καλά σε πολλά σπίτια μου φαίνεται εγωιστικό και καθόλου λογικό. Ειδικά μετά από τις τόσο μεγάλες αυξήσεις που έχουν δεχθεί τα τσιγάρα τα τελευταία χρόνια.
Τέλος όμως έχουμε όμως και τους γιατρούς του ΙΚΑ οι οποίοι στο όνομα της κόντρας τους με το Υπουργείο Υγείας και τον Υπουργό Υγείας Κ. Λοβέρδο ψηφίζουν τη μία 24ώρη απεργία μετά την άλλη και φυσικά οι επιζήμιοι είναι πάλι οι απλοί πολίτες οι οποίοι βλέπουν τα ραντεβού τους με το ΙΚΑ να ακυρώνονται συνεχώς και κυριολεκτικά να μη βρίσκουν την υγειά τους.
Το συμπέρασμα είναι ότι έχουμε οδηγηθεί σε τέτοιο σημείο από τις περιστάσεις, όπου ο καθένας κοιτάει ΜΟΝΟ το δικό του συμφέρον ενώ ταυτόχρονα οι μόνοι που πλήττονται είμαστε εμείς οι ίδιοι. Κάποιοι δεν έχουν καταλάβει ότι τίποτα από τα ζητούμενα τους δε θα επιτευχθεί με αυτό τον τρόπο. Για να να κερδίσουν κάτι από αυτά, τα οποία στην πραγματικότητα δικαιούνται, χρειάζεται μια συντονισμένη προσπάθεια από όλους. Προφανώς και ακούγεται ουτοπικό στην κατάσταση που βρισκόμαστε τη δεδομένη στιγμή, αλλά για μια φορά, έστω και σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς ο Έλληνας πρέπει να αφήσει τη νοοτροπία που βάζει τον εαυτό του πάνω από όλα και να προσπαθήσει συλλογικά για τα δικαιώματα του.

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

Ελληνική περίθαλψη

Είναι γνωστή στους περισσότερους νομίζω η κατάσταση που επικρατεί στα ελληνικά νοσοκομεία καθώς και η ποιότητα της περίθαλψης που παρέχεται σε αυτά. Αυτά τα φαινόμενα όμως γίνονται πιο πολύ αντιληπτά σε οποιονδήποτε ,άτυχο, που χρειάζεται να πάει  στο νοσοκομείο για κάποιο λόγο. Θα σας αφηγηθώ λοιπόν όσο πιο σύντομα μπορώ τη σημερινή μου εμπειρία στο νοσοκομείο και τα συμπεράσματα δικά σας. Αρρώστησα και εγώ σαν άνθρωπος και πήγα σε ένα γνωστό Αθηναϊκό νοσοκομείο να δεχτώ την περίθαλψη που μου αρμόζει μετά από τους τόσους φόρους που πληρώνουν οι Έλληνες για την υγεία. Πάω λοιπόν στο ΩΡΛ τμήμα έχοντας έντονο πονόλαιμο,βήχα και κάποια δέκατα. Πιθανότατα διέκοψα το γιατρό από κάτι εκείνη την ώρα γιατί έπρεπε να καταβάλλω μεγάλη πίεση και να βήξω σαν ετοιμοθάνατος για να μου κάνει μια τυπική εξέταση του μισού λεπτού λέγοντας ότι ο λαιμός μου δεν έχει τίποτα και ότι η κατάσταση μου είναι αρμοδιότητα παθολόγου. Κατεβαίνω λοιπόν στο παθολογικό έχοντας το νούμερο 72 και ενώ στον πίνακα προτεραιότητας ήταν το νούμερο 68. Εντάξει λέω, 3 νούμερα..πόση ώρα θα πάρει. Μετά από μία ώρα και τριάντα λεπτά και αφού η αίθουσα αναμονής είχε γεμίσει κάτι παραπάνω από ασφυκτικά, το νούμερο ήταν ακόμα το 69 , ενώ μισή ώρα αργότερα προχώρησε στο 70. Μέσα σε αυτές τις ώρες παρατήρησα διάφορα φαινόμενα στο νοσοκομείο. Γιατροί,να προχωράνε χαλαροί με τον καφέ τους ενώ στην αναμονή γίνεται πραγματικά πανζουρλισμός και τα άτομα που περιμένουν να εξεταστούν πληθαίνουν κάθε λεπτό, συγγενείς  ασθενών να ρωτάνε για την κατάσταση τους και οι γιατροί με σχετική χαλαρότητα και με μία αστειότητα στο βλέμμα να απαντάνε " χαλάρωσε ". Επειδή όμως  δε μπορούσα να περιμένω άλλες δύο ώρες για μια εξέταση, και με αυτά που είχα δει είχα φοβηθεί να σας πω την αλήθεια, αποφάσισα να πάω σε έναν ιδιωτικό γιατρό. Με εξετάζει λοιπόν και όταν φτάνει στο λαιμό μου, όχι δε μου λέει ότι δεν έχω τίποτα, αντιθέτως ότι είναι κατακόκκινος και ευθύνεται σε κάποιο βαθμό για την κατάσταση μου. Μου δίνει οδηγίες και φυσικά τον πληρώνω για τις υπηρεσίες που μου παρείχε και για τις οποίες ήταν ανίκανη να μου προσφέρει το νοσοκομείο της δημόσιας περίθαλψης.
Και επειδή τους τελευταίους μήνες είχα κάποια τρεξίματα στα νοσοκομεία σας διαβεβαιώ ότι αυτό δεν ήταν το μόνο κρούσμα, ούτε η εξαίρεση στον κανόνα, αλλά δυστυχώς ο κανόνας.Έτσι λειτουργεί η πλειοψηφία των ελληνικών νοσοκομείων.
Με συγχωρείτε λοιπόν, για την πολυλογία και για τις άχρηστες πληροφορίες που σας παρουσίασα αλλά έπρεπε να παραθέσω αυτό το παράδειγμα για να να δείξω την τραγική κατάσταση που επικρατεί σε ακόμα έναν τομέα της χώρας μας. Ανεύθυνοι, αγενείς, ή ακόμα και ελλιπώς καταρτισμένοι ιατροί αδιαφορούν επιδεικτικά (έχοντας ξεχάσει πιθανότατα τον όρκο που έδωσαν) καθώς και ελλιπής οργάνωση και έλλειψη χώρων,οδηγούν στο συνωστισμό των ασθενών και συνεπώς στη ευκολότερη διάδοση των ασθενειών στο χώρο του νοσοκομείου. Επομένως, εύλογα γεννιούνται κάποια ερωτήματα όπως..που πήγαν τα χρήματα για τις υποδομές; , γιατί ο ιδιωτικός γιατρός έκανε καλύτερη διάγνωση από το δημόσιο; ,φταίει η έλλειψη κατάρτισής ή η στείρα αδιαφορία σε συνδυασμό με τη σιγουριά της μονιμότητας; και το κυριότερο..που είναι η ΔΩΡΕΑΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ για την οποία πληρώνουμε ;

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

Άγιος Βαλεντίνος..Τότε και σήμερα


Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η 14η Φεβρουαρίου είναι μια πρόσφατα επινοημένη γιορτή.Σύμφωνα με τις παραδόσεις όμως γιορτάζεται από την αρχαιότητα ακόμα.Στην αρχαία Ρώμη αυτή η μέρα ήταν τιμητική αργία προς τιμήν της θεάς Τζούνο,της βασίλισσας των θεών αλλά και θεά των γυναικών και του γάμου.Την επόμενη μέρα, την 15η, άρχιζε και επίσημα η γιορτή Lupercalia στην οποία τα νεαρά αγόρια έρχονταν σε επαφή με τα κορίτσια ακολουθώντας μια σειρά τελετουργικών τα οποία τους οδηγούσαν να είναι μαζί από ένα τόσο μικρό διάστημα όσο η διάρκεια της γιορτής μέχρι και να ερωτευτούν και να περάσουν μαζί το υπόλοιπο της ζωής τους.
Τον 3ο αι. μ.Χ όμως ο σκληρός αυτοκράτορας Κλαύδιος πίστευε ότι αυτά τα έθιμα έβλαπταν τους στρατιώτες, καθώς προσκολλημένοι όπως ήταν στις αγαπημένες τους ήταν απρόθυμοι να φεύγουν για εκστρατείες.Έτσι εξέδωσε διάταγμα που απαγόρευε όλους τους γάμους και του αρραβώνες στη Ρώμη.
Αυτή η απόφαση όμως βρήκε αντίθετο ένα νεαρό Ιερέα τον Βαλεντίνο ο οποίος συνέχισε να παντρεύει ζευγάρια κρυφά.Το γεγονός έφτασε στα αυτιά του Κλαύδιου ο οποίος τον θανάτωσε στα 270 μ.Χ την παραμονή της Lupercalia.Έτσι η δυτική εκκλησία μετέτρεψε μια ειδωλολατρική, παγανιστική εορτή τη Lupercalia σε γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου προς τιμή του Ιερέα, ο οποίος θυσιάστηκε για έναν τόσο ρομαντικό σκοπό.Έτσι αυτή η γιορτή διαδόθηκε με τα χρόνια και σε άλλες χώρες, μέσα σε αυτές και η Ελλάδα, όπου ήρθε το 1980.
Αυτά για την ιστορία, και επανερχόμαστε στο σήμερα, στη σημερινή έννοια της ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου.Η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου σήμερα όλοι πιστεύουν ότι είναι η μέρα του έρωτα και των ερωτευμένων, δυστυχώς όμως δεν είναι έτσι. Η γιορτή αυτή έχει υποστεί τέτοια διαφήμιση και εμπορευματοποίηση ώστε ίσως να είναι πιο κοντά σε γιορτή του καπιταλισμού παρά του έρωτα. For the record σύμφωνα με στατιστική η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου είναι μια από τις πιο σημαντικές μέρες για τις επιχειρήσεις. Υπολογίζεται ότι ένας μέσος άνθρωπος θα ξοδέψει περίπου 50 ευρώ εκείνη την ημέρα για να αγοράσει κάποιο δώρο ή για να βγάλει έξω το έτερον ήμισυ ενώ στην Αμερική η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου είναι η δεύτερη γιορτή μετά τα Χριστούγεννα που ανταλλάζονται οι περισσότερες κάρτες και στέλνονται οι περισσότερες ευχές.Έτσι όμως είναι τα πράγματα, 14 Φεβρουαρίου όλοι σαστισμένοι τρέχουν σε κάθε είδους μαγαζί για να αγοράσουν δώρο για το ταίρι τους και έτσι να εκφράσουν τον έρωτα και ίσως την αγάπη που νιώθουν για τον άλλον. Κλείνοντας να σας πω ένα μυστικό όμως, όταν είσαι ερωτευμένος ή αγαπάς το γιορτάζεις κάθε μέρα και το δείχνεις με τις πράξεις σου. Ο έρωτας γιορτάζεται 365 μέρες και όχι μια φορά το χρόνο.Και όχι γιατί αυτή η γιορτή είναι ενάντια στης ορθόδοξες θρησκευτικές μας πεποιθήσεις, αλλά διότι ο έρωτας είναι από μόνος του γιορτή και η καλύτερη αφορμή να εξυμνούμε την αγάπη αλλά και την ίδια τη ζωή.

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

Ξενοδοχείο η.. Νομική

Ένα πολυσυζητημένο θέμα αυτές τις μέρες είναι η κατάληψη της νομικής από έναν αριθμό λαθρομεταναστών.Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή λοιπόν.250 μετανάστες οι οποίοι ζητούν να λάβουν άδεια παραμονής ξεκίνησαν απεργία πείνας στο κτήριο της Νομικής από την Κυριακή,υποβοηθούμενοι από φοιτητές που πρόσκεινται σε αριστερή παράταξη.Πάνω σε αυτό το θέμα όμως ,το οποίο έχει πάρει πολύ μεγάλη έκταση στηρίζονται άλλα σοβαρότερα όπως αυτό του πανεπιστημιακού ασύλου καθώς και των (λαθρό)μεταναστών στη χώρα μας γενικότερα.Αρχικά όλοι συμμεριζόμαστε ,θέλω να πιστεύω, το δράμα αυτών των ανθρώπων,οι οποίοι ξεριζωμένοι προσπαθούν να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα σε μία ξένη χώρα.Ωστόσο είναι αδιανόητη η κατάληψη ενός ιστορικού δημοσίου κτηρίου με το έτσι θέλω για έναν τέτοιο σκοπό καθώς και η καπήλευση του πανεπιστημιακού ασύλου.Οι περισσότεροι είναι υπέρ του να υπάρχει πανεπιστημιακό άσυλο,και το θεωρούν κάτι θετικό.Δυστυχώς όμως όταν γίνεται τέτοια χρήση του, υπονομεύεται ολόκληρος ο θεσμός του πανεπιστημίου και χάνεται η αξία του ίδιου του ασύλου αφού λόγω κομματικών ιδεών και συμφερόντων, παρατάξεις το χρησιμοποιούν για να περάσουν μηνύματα και να διαδηλώσουν υπέρ ενός σκοπού που προφανώς δεν είναι αποδεκτός από όλους.Εάν το άσυλο συνεχίζει να χρησιμοποιείται έτσι,για μένα καλύτερο είναι να καταργηθεί.Όσο για εκείνους που θα μιλήσουνε για το γεγονός ότι χωρίς αυτό θα υπονομεύονται οι ιδέες των φοιτητών ,απαντάω λέγοντας ότι με αυτό που γίνεται τη δεδομένη στιγμή υπονομεύονται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό,καθώς επίσης και ότι σε πολλές χώρες όπου δεν υπάρχει άσυλο δε νομίζω ότι αυτό λειτουργεί ως τροχοπέδη στην ανάπτυξη πανεπιστημιακών ιδεών και στο να μπορούν οι φοιτητές να εκφράζονται ελεύθερα.
Δε θα αναφερθώ στο ζήτημα της υγιεινής των μεταναστών στη Νομική καθώς όπως δημοσιεύθηκε οι μετανάστες εξετάστηκαν από γιατρούς χωρίς να βρεθούν με κάποιο σοβαρό πρόβλημα,γεγονός κατά κάποιο βαθμό αμφισβητήσιμο.
Ας προχωρήσουμε όμως στο αμέσως επόμενο σημαντικό ζήτημα,αυτό των μεταναστών γενικότερα στο οποίο απλά θα αναφερθώ.Κανείς δεν αμφισβητεί ότι και οι Έλληνες υπήρξαν μεταναστευτικός λαός,κανείς επίσης δεν αμφισβητεί ότι μεγάλο ποσοστό Ελλήνων σήμερα, ζει στο εξωτερικό και κυρίως στη Γερμανία,μολαταύτα ο αριθμός των μεταναστών στην Ελλάδα είναι 900.000 από τους οποίους οι 470.000 περίπου είναι παράνομοι.Δεδομένης της οικονομικής κρίσης που υπάρχει, το παραεμπόριο που δημιουργείται από τους παράνομους μετανάστες πλήττει σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό την οικονομία της χώρας.Επίσης η έλλειψη θέσεων εργασίας σε συνδυασμό με τους νόμιμους και μη μετανάστες υποσκάπτει την προσπάθεια των Ελλήνων για εύρεση εργασίας.Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι τη δεδομένη στιγμή είναι δύσκολη εώς αδύνατη η συντήρηση ενός τόσου μεγάλου αριθμού μεταναστών από την Ελλάδα.
Τέλος,θέλω να θέσω ένα ερώτημα στις παρατάξεις των πανεπιστημίων σε αυτή τη χώρα.Έχετε λύσει όλα τα πανεπιστημιακά προβλήματα;όλα τα προβλήματα που ταλανίζουν τους φοιτητές;Γιατί μου φαίνεται έχετε χάσει το νόημα.Αντί να ασχοληθείτε με τα ενδοπανεπιστημιακά προβλήματα και να προσπαθήσετε να βοηθήσετε να αλλάξουν όλα αυτά που οι ίδιοι λέτε ότι θέλετε να αλλάξουν όσον αφορά τα πανεπιστήμια,ασχολείστε με άλλα άσχετα,και αν κάποιος πει ότι παίρνετε κάποια γραμμή από το Χ κόμμα ,υποστηρίζετε ότι είστε ανεξάρτητοι.Δε νομίζω,και δε φαίνεται επίσης.Εσείς βέβαια μπορεί να το πιστεύετε γιατί οι ιδέες που σας προωθούν, σας έχουν περάσει υποσυνείδητα,αλλά καταλάβετε ότι μόνο ανεξάρτητοι δεν είστε.Είστε στο μεγαλύτερο βαθμό, υποκινούμενοι και πιόνια συμφερόντων χωρίς να το ξέρετε ούτε εσείς οι ίδιοι.Ανήκετε σε κάποια ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ,το τονίζω, παράταξη για να ικανοποιείτε τα αιτήματα των φοιτητών που ανήκουν εκεί και όσο μπορείτε να λύσετε κάποια προβλήματα του πανεπιστημίου στο οποίο ανήκετε.Αλλά και γενικότερα να πρωτοστατείτε σε θέματα γενικά με την παιδεία.Όχι για να κάνετε το "τσιράκι" του κάθε κόμματος μέσα στο πανεπιστήμιο.Είμαι πρωτοετής φοιτητής στο τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και το τμήμα μου δεν έχει κτήριο.Κάνουμε μάθημα στο κτήριο της Νομικής,στο κτήριο Ριβολί δίπλα από το χρηματιστήριο και εργαστήρια στην οδό Καλαμιώτου.Από όσο ξέρω,γιατί είμαι και καινούριος, μας έχουν υποσχεθεί εδώ και πολλά χρόνια μόνιμο κτήριο αλλά κανείς εκτός των δικών μας παρατάξεων δεν έχει κινητοποιηθεί τόσο καιρό.Δεν είναι άδικο και ταυτόχρονα ειρωνικό λοιπόν, φοιτητές με όνειρα να απογοητεύονται λόγω των ελλείψεων στις υποδομές και κανείς να μην μεριμνά για εκείνους,όταν όμως έρχονται μετανάστες να κινητοποιούνται όλοι με πρωτεργάτες φοιτητικές
παρατάξεις ..;