Η Δίκη των νικητών

Σαν σήμερα πριν απο 67 χρόνια ακριβώς ολοκληρώθηκε μια από τις πιο γνωστές δίκες της ιστοριας,η Δίκη της Νυρεμβέργης. Ας κάνουμε ενα flashback λοιπόν για να ρίξουμε μια πιο εκτεταμένη ματιά. Η δίκη της Νυρεμβέργης, η οποία ξεκίνησε στις 20 Νοεμβρίου του 1945 και τελείωσε την 1η Οκτωβρίου 1946 διενεργήθηκε από το Διεθνές Στρατιωτικό Δικαστήριο στο δικαστικό μέγαρο της Νυρεμβέργης για να δικάσει τους Γερμανούς Εθνικοσοσιαλιστές για τα εγκλήματα που διέπραξαν κατά το χιτλερικό καθεστώς. Η δίκη αυτή ήταν η πιο σημαντική από μια ολόκληρη σειρά δικών.

Ως τόπος εκδίκασης της υπόθεσης είχε προταθεί αρχικά το Βερολίνο, πράγμα που όμως ήταν αδύνατο λόγω των καταστροφών που είχε υποστεί η πόλη. Έτσι τελικά επελέγη η Νυρεμβέργη, καθώς διέθετε δικαστικό μέγαρο μεγάλων διαστάσεων -το λεγόμενο και Μέλαθρον της Δικαιοσύνης- το οποίο είχε και συμβολική σημασίας ως γενέτειρα του εθνικοσοσιαλισμού, αφού εκεί συνεδρίαζε κάθε χρόνο το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα NSDAP. Βρετανοί και Γάλλοι το προτιμούσαν επίσης γιατί βρισκόταν στη δική τους ζώνη κατοχής.


Αξιζει να σημειωθει ότι το δικαστήριο απαρτίστηκε από δικαστές των νικητήριων δυνάμεων(Αγγλία,Γαλλία,Αμερική,Ρωσσία)και όχι από δικαστές προερχόμενους από χώρες που δεν είχαν άμεση ή έμμεση εμπλοκή στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο(πχ. Ελβετία), γεγονός που αποτελεί παράβαση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου.

Το βασικό κατηγορητήριο για το οποίο θα λογοδοτούσαν οι υπόδικοι ήταν συνομωσία για το σχεδιασμό εγκλημάτων κατα της Παγκόσμιας Ειρήνης(που συνοψίζεται στις επόμενες κατηγορίες): εγκλήματα κατά της ειρήνης, εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Στη δίκη της Νυρεμβέργης δικάστηκαν 24 ηγέτες της ναζιστικής Γερμανίας. Ολοι οι κατηγορούμενοι αρνήθηκαν τις κατηγορίες ενώ από αυτούς 12 καταδικάστηκαν σε θανατο, 3 σε ισόβια κάθειρξη, 4 σε φυλάκιση 10-20 χρόνων, ενώ όσοι απαλλάχθηκαν από τις κατηγορίες υποχρεώθηκαν να παρακολουθήσουν το ειδικό πρόγραμμα αποναζικοποίησης των συμμάχων. Αξιοσημείωτο είναι ότι εκτός από τα συγκεκριμένα πρόσωπα που συμμετείχαν στη δίκη, κυρήχθηκαν επίσης εγκληματικές και 8 γερμανικές οργανώσεις,παρά το γεγονός ότι είχαν διαλυθεί,όπως η ίδια η κυβέρνηση του Γ' Ράιχ, η Γκεστάπο, η SS, κλπ.
Από την κύρια δίκη προέκυψαν και άλλες δίκες, και σύνολο δικάστηκαν 200 εγκληματίες πολέμου.
Η Δίκη της Νυρεμβέργης θεωρείται μια από τις σημαντικότερες δίκες στην ιστορία αφενός για την σοβαρότητα του κατηγορητηρίου αλλά και αφετέρου διότι με τη λήξη της ήρθε και το επίσημο τέλος και η καταδίκη του ναζισμού.

Το μπλε φεγγάρι του Αυγούστου

Όπως πολλοί γνωρίζουν ήδη, σήμερα θα έρθουμε αντιμέτωποι με ένα σχετικά ασυνήθιστο φαινόμενο, μια δεύτερη πανσέληνο, το λεγόμενο και blue moon. Το χρώμα φυσικά του φεγγαριού δε θα είναι μπλε, καθώς αυτή η φράση έχει 2 ερμηνείες. Σύμφωνα με την πρώτη, μπλε φεγγάρι αποκαλείται η πανσέληνος που συμβαίνει σε ασυνήθιστη χρονική στιγμή (once in a blue moon που λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι για να χαρακτηρίσουν ένα πολύ σπάνιο φαινόμενο). Καθώς λοιπόν κάθε έτος φυσιολογικά έχει 12 πανσελήνους, η 13ή που συμβαίνει κάθε λίγα χρόνια λέγεται και μπλε φεγγάρι. Η δεύτερη ερμηνεία του φαινομένου που είναι και η πιο κυριολεκτική, είναι το γαλαζωπό χρώμα που μπορεί να πάρει το φεγγάρι στα μάτια μας εξ'αιτίας της ύπαρξης καπνού ή μορίων σκόνης στην ατμόσφαιρα, φαινόμενο που παρατηρήθηκε μετά τις δασικές πυρκαγιές στη Σουηδία και τον Καναδά το 1950 και, μετά την έκρηξη ενός Ηφαιστείου στην Ινδονησία το 1883. Ενώ μία ακόμα ερμηνεία βασισμένη στην επικαιρότητα είναι ότι το φεγγάρι θα ξαναβγεί σήμερα για να αποχαίρετήσει τον φίλο του, Νηλ Αρμστρονγκ ο οποίος απεβίωσε προ ολίγων ημερών.

Τέλος, κάποιοι βασισμένοι στις λαικές δοξασίες, θεωρούν το σημερινό, δεύτερο φεγγάρι ως ένα δυσοίωνο φαινόμενο, ενώ άλλοι, απλά δράττονται της ευκαιρίας να παρακολουθήσουν αυτό το υπέροχο και ρομαντικό θέαμα. Εν πάσει περιπτώσει με αυτή την ξεχωριστή πανσέληνο αποχαιρετάμε μια και καλή πια το καλοκαίρι με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και ετοιμαζόμαστε για έναν δύσκολο χειμώνα.

Λάθος αίμα..

Το γράμμα του 77χρονου

Ολη η Ελλάδα σοκαρίστηκε χθες από την "δολοφονία" του 77χρονου συνταξιούχου στην πλατεία Συντάγματος. Και οχι, δεν έκανα λάθος, γιατί περί δολοφονίας πρόκειται. Το χέρι του συνταξιούχου οπλίστηκε από τις τραγικές συνθήκες διαβίωσης και την συνεχή υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής, της δικής μας ζωής, από εκείνους που κυβερνούν αυτή την χώρα. Το ελληνικο κράτος τράβηξε τη σκανδάλη και πήρε τη ζωή από αυτόν τον άνθρωπο. Δεν ήταν δική του επιλογή να πεθάνει, εκείνοι του την προσέφεραν ως τη μόνη του επιλογή. Εκείνοι που μέρα με τη μέρα ψαλιδίζουν μισθούς και συντάξεις, ψαλιδίζοντας ταυτόχρονα και το νήμα της ζωής μας. Ναι, ακούγονται γραφικά όλα αυτά αλλά δυστυχώς είναι η αλήθεια. Γιατί δεν μιλάμε για αυτοκτονία όταν κάποιος άνθρωπος επιλέγει να μη ζει, απ'το να φυτοζωεί  και να ψάχνει στα σκουπίδια για να φάει˙ μιλάμε για στυγερή δολοφονία από εκείνον που τον ώθησε σε τέτοιο σημείο ανέχειας. Αν λοιπόν δεν προσπαθήσουμε όλοι για να αλλάξει αυτή η κατάσταση, αυτό το περιστατικό θα είναι απλά η πρώτη δολοφονία από ένα κράτος "serial killer", όσο παρατραβηγμένο και βγαλμένο από θρίλερ και αν ακούγεται. Τέλος δε νομίζω ότι υπάρχει κάτι άλλο να προσθέσω για αυτό το τραγικό γεγονός, έτσι θα κλείσω απλά λέγοντας ότι..ΔΥΣΤΥΧΩΣ στην πλατεία Συντάγματος χθες το πρωί χύθηκε λάθος αίμα .. και ο νοών.. νοείτω.

Τροφή για σκέψη

Με αφορμή τη συγκέντρωση στο κέντρο και την ψήφιση του μνημονίου 2 θέλω να θίξω κάποια θέματα τα οποία με προβλημάτισαν και θέλω να τα μοιραστώ μαζί σας. Ας τα πάρουμε από την αρχή λοιπόν.
Ήμουν και εγώ ένας από τις πολλές χιλιάδες Έλληνες που κατέβηκαν στο κέντρο την Κυριακή σε μια προσπάθεια να αποτρέψουμε το αναπότρεπτο και επειδή ήθελα να έχω μια σφαιρική άποψη των γεγονότων, γύρισα ολόκληρο το κέντρο - από την Ομόνοια, το Μοναστηράκι και το Σύνταγμα, μέχρι και το Κολωνάκι- . Περνώντας απ'όλα τα σημεία αντίκρυζες και διάφορα σκηνικά. Ωστόσο, κάποια από αυτά μου έκαναν τρομερή εντύπωση.
          Αρχικά, το πρώτο που παρατήρησα ήταν κάτι πολύ λυπηρό και απογοητευτικό και αφορά τον κόσμο που μαζεύτηκε στο κέντρο. Παρά το γεγονός ότι υπήρχαν και νέοι ένα μεγάλο ποσοστό από τους συγκεντρωμένους ήταν οικογένειες ή και άνθρωποι άνω των 30. Γεγονός που με έκανε να σκεφτώ, πού είναι η υπόλοιπη νεολαία, πού είναι οι υπόλοιποι νέοι που τους καταστρέφουν το μέλλον, και γιατί δεν προσπαθούν έστω με την παρουσία τους να κάνουν κάτι;

          Συνεχίζοντας την πορεία μου, και μην έχοντας καταφέρει να απαντήσω στο προηγούμενο ερώτημα μου, φτάνω στην οδό Πανεπιστημίου. Εκεί, αναρχικοί καίνε μια τράπεζα αλλά το περίεργο είναι άλλο, ο κόσμος τους χειροκροτεί και τους επικροτεί. Ο ίδιος κόσμος που συνήθως έτρεχε όταν έβλεπε "κουκουλοφόρους και αναρχικούς", τώρα τους επιδοκιμάζει. Αυτό, γινόταν ακόμα εντονότερο όταν στον ορίζοντα άρχισαν να φαίνονται οι δυνάμεις των ΜΑΤ. Από τη μία οι λεγόμενοι αναρχικοί με κρυμμένα τα πρόσωπα τους να πετάνε μάρμαρα και να βρίζουν και από την άλλοι απλοί άνθρωποι ανεξαρτήτου ηλικίας, χωρίς να κρύβουν τίποτα, να συμμετέχουν και αυτοί εκφράζοντας την οργή και την αγανάκτιση τους.

          Αφήνοντας πίσω την Πανεπιστημίου, κάποια στιγμή έφτασα στο Κολωνάκι, στην οδό Σκουφά πιο συγκεκριμένα. Προς έκπληξη μου κάποιες από τις καφετέριες ήταν γεμάτες, όπως ένα φυσιολογικο κυριακάτικο απόγευμα. Λίγες ώρες μακρυά από την ψήφιση ενός σχεδίου διάσωσης που θα μας έριχνε πιο βαθιά στην άβυσσο, απ'έξω ο κόσμος να διαδηλώνει και να έρχεται αντιμέτωπος με τα δακρυγόνα των ΜΑΤ και εκείνοι αμέριμνοι να χαλαρώνουν απολαμβάνοντας το απογευματινό καφεδάκι τους. Μα δεν έχουν συναίσθηση του τί συμβαίνει, αναρωτήθηκα.
           Τέλικώς, φτάνοντας στο Μοναστηράκι και ενώ ήταν ήδη αρκετά αργά σκέφτηκα να προχωρήσω προς το Σύνταγμα, από την Ερμού για να δω πώς ήταν και εκεί τα πράγματα τη δεδομένη στιγμή· μάταια όμως, λίγα μέτρα μετά την Καπνικαρέα, η πρόσβαση στο Σύνταγμα ήταν αδύνατη καθώς μια περίμετρος δακρυγόνων έκανε την ατμόσφαιρα αποπνικτική, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψω και εγώ μαζί με πολλούς άλλους την προσπάθεια μας.
           Μετά από κάποια ώρα έφτασα σπίτι μου, με πρώτο μου μέλημα να ανοίξω την τηλεόραση καθώς πλησίαζε η στιγμή της ψηφοφορίας στη Βουλή. Προς έκπληξη μου, βλέπω εικόνες καμμένων κτηρίων στα κανάλια, πράγμα που με μπέρδεψε καθώς πριν λίγη ώρα και εγώ στο κέντρο των γεγονότων βρισκόμουν και δεν είδα αυτή την κατάσταση. Παρατηρώντας πιο προσεκτικά όμως, είδα ότι οι εικόνες που προέβαλλαν τα αγαπημένα μας ΜΜΕ ηταν οι ίδιες, τα ίδια κτήρια στη φωτιά, οι ίδιες τράπεζες. Μέσα σε αυτό το κλίμα καταστροφής ξεκίνησε και η ψηφοφορία· στην αριστερή μεριά της οθόνης οι βουλευτές να λένε ΝΑΙ σε όλα, και στη δεξιά τα συγκεκριμένα κτήρια να καίγονται αυξάνοντας το μέγεθος της προβαλλόμενης τρομολαγνείας.
           Κλείνοντας, απ'ότι φαίνεται οι Βο(υ)λευτές, οι ομάδες καταστολής και τα Μεσα Μαζικης Παραπλάνησης δεν θα βρουν κανέναν αναρχικό αντιμέτωπο, αλλά τον απλό κόσμο, τον κόσμο που (εν μέρει) ξύπνησε και συνειδητοποίησε ότι δεν έχει μέλλον. Και ναι δυστυχώς χάθηκαν τα καταστήματα και οι δουλειές του κόσμου, αλλά δεν είδα καμία ανάλογη αναφορά σε κανένα ΜΜΕ, ούτε για τα όνειρα μας που καταστρέφονται καθημερινά, ούτε και για το μέλλον μας που καίγεται και σιγοσβήνει μέρα με τη μέρα.

Ώρα αφύπνισης : ΤΩΡΑ

Δυστυχώς η κατάσταση της Ελλάδας σήμερα επιδεινώνεται συνεχώς, κάθε λεπτό οδεύουμε προς την καταστροφή και το λυπηρό είναι ότι μπροστά στα μάτια μας παίζονται τα πάντα και εμείς ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ.
Από που να αρχίσω..θα αναφέρω απλά κάποια τυχαία παραδείγματα μόνο και μόνο επειδή είναι επίκαιρα. Η Ελλάδα είναι ένα βήμα πριν την καταστροφή και όλοι ασχολούνται με άλλα ντ' άλλων. Αυτές τις μέρες επικρατεί ο χαμός παντού στο διαδίκτυο για τους νόμους SOPA/PIPA και τον ACTA που ψηφίστηκε πίσω από την πλάτη μας και για το κλείσιμο του Megaupload. Όλοι έχουν πανικοβληθεί που δε θα μπορούν να κατεβάζουν πειρατικά από το διαδίκτυο και προσπαθούν να κινητοποιηθούν, ώστε να βρεθεί κάποια λύση.  Επίσης, όλοι χθες και σήμερα αναφέρονται στην τραγωδία της θύρας 7 που κόστισε τη ζωή σε 21 νέους πριν 30 χρόνια αφιερώνοντας άπειρες συζητήσεις περί του θέματος.
Σε καμία περίπτωση δεν εννοώ ότι τα 2 που ανέφερα είναι δύο αδιάφορα γεγονότα, εν αντιθέση υπό τις κατάλληλες συνθήκες είναι και τα δύο σημαντικά. Αρχικά η ελευθερία του διαδικτύου είναι ένα από τα σημαντικότερα αγαθά που μας προσφέρονται και αν λογοκριθεί θα είναι ένα τεράστιο πλήγμα για τη δημοκρατία, ενώ εξ'ίσου σημαντική και άξια λόγου είναι και η τραγωδία των οπαδών του Ολυμπιακού ΑΛΛΑ ρε Έλληνα οποιασδήποτε ηλικίας, ο κόσμος καίγεται και το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να ασχοληθείς με το ότι ο Παναθηναικός έχασε από τη Λειβαδιά και να βρεις ελαφρυντικά, να αποδώσεις φόρο τιμής μέσω του Facebook στα θύματα της θύρας 7 και να βρεις έναν εναλλακτικό τρόπο να κατεβάζεις τσάμπα; Ε όχι! είναι εξοργιστικό, τη στιγμή που γίνεται η συζήτηση για το νέο μνημόνιο που θα μας γονατίσει,ρίχνοντας το βασικό μισθό σε εξευτελιστικό βαθμό και θα κόψει τις συντάξεις ακόμα περισσότερο, να ασχολείσαι με το νέο γήπεδο της ΑΕΚ.

Είναι εξοργιστικό λοιπόν, οι πολιτικοί της χώρας να μας κοροιδεύουν απροκάλυπτα, λέγοντας ότι δεν διάβασαν το προηγούμενο μνημόνιο πριν το υπερψηφίσουν αλλά και ότι κάνουν τα πάντα για να πετύχουν τις πιο συμφέρουσες διαπραγματεύσεις με την τρόικα, ενώ στην πραγματικότητα με τις νέες μειώσεις κόβεται ο 14ος με τον 13ο μισθό μαζί με ένα μέρος του 12ου, και παρ'όλα αυτά εμείς να καταναλώνουμε φαιά ουσία ασχολούμενοι με ανούσια πράγματα. Τί αλλο δηλαδή πρέπει να γίνει μέχρι να κατανοήσουμε την κατάσταση και να σταματήσουμε να εθελοτυφλούμε; Τα νέα μνημόνια που ψηφίζονται, με ό,τι συνεπάγονται δεν είναι σωτηρία για να μην πτωχεύσουμε (γιατί όπως πολυ σωστά είπε ο καθηγητής Γ. Βαρουφάκης "ένα κράτος δεν πτωχεύει, μια επιχείρηση πτωχεύει"), αλλά μονόδρομος για να χωθούμε βαθύτερα στην οικονομική ύφεση και να γίνουμε ακόμα μεγαλύτερα υποχείρια ώστε να επωφεληθούν οι δανειστές μας.

Για 'υτό ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε γιατί, αν η κατάσταση παραμείνει ως έχει, το τέλος είναι κοντά, και δυστυχώς δε μιλάω για το τέλος των υπαίτιων, αλλά για το τέλος της Ελλάδας όπως την ξέραμε και το δικό μας εν συνεχεία.

ΥΓ : αξίζει να αφιερώσετε λίγο χρόνο και να διαβάσετε το άρθρο του Γιάννη Βαρουφάκη ο οποίος με μεγάλη σαφήνεια εξηγεί για το παλιό αλλά και το καινούριο μνημόνιο.