Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Αποχή..Μήνυμα διαμαρτυρίας; ή..Αδράνεια;

Ορμώμενος από τις χθεσινές εκλογές θα ήθελα να θίξω ένα πολύ σημαντικό θέμα, που είναι στο επίκεντρο των γεγονότων το τελευταίο εικοσιτετράωρο καθώς να ακούσω και τις δικές σας απόψεις πάνω σε αυτό.Το θέμα αυτό αφορά την αποχή από τις εκλογές(βουλευτικές ή αυτοδιοικητικές),και το κατά πόσο αποτελεί η ίδια ένα μήνυμα προς τους πολιτικούς ή είναι ακόμα ένα δείγμα της αδράνειας των πολιτών και της αποστασιοποιήσης τους από τα κοινά.Άκουγα στην τηλεόραση διάφορους εκλογείς,επώνυμους και μη, να δηλώνουν ότι δεν ψήφισαν στις εκλογές και ούτε πρόκειται,και ότι η πράξη τους αυτή έιναι ένα είδος αντίδρασης,ένα είδος διαμαρτυρίας.Λοιπόν η δική μου άποψη είναι ότι η αποχή ΔΕΝ περνάει κάποιο μήνυμα,αντίθετα τείνει προς την αδράνεια.Όταν δε συμμετέχει κάποιος στην εκλογική διαδικασία μένει αμέτοχος και αφήνει άλλους να αποφασίσουν για εκείνον και για το μέλλον του δήμου-περιφέρειας-χωρας.Τα άτομα αυτά τα οποία ισχυρίζονται ότι απέχουν συνειδητά λόγω της απογοήτευσης τους από την πολιτικά πρόσωπα της χώρας ή απλά το θεωρούν μάταιο να μετάσχουν,ούτως ή άλλως δε θα ψήφιζαν κάποιο από τα μεγάλα κόμματα.Συνεπώς μένουν να ψηφίσουν οι ακραίοι υποστηρικτές των μεγάλων κομμάτων οι οποίοι διαμορφώνουν το τελικό αποτέλεσμα και ενισχύουν έμμεσα το δικομματισμό.Αυτό που θέλω να πω,συνοψίζοντας, είναι ότι το εκλογικό μας δικαίωμα κατοχυρώθηκε με πολλούς αγώνες και πολλές θυσίες και αντίθετα με τις απόψεις πολλών,η γνώμη των πολιτών μετράει.Αυτό το μήνυμα που οι συνειδητοί απέχοντες θέλουν να περάσουν με την μη συμμετοχή τους μπορεί να γίνει και μέσω της εκλογικής διαδικασίας.Εάν δε νιώθουν ότι αντιπροσωπεύονται από κάποιο κόμμα υπάρχει και η λύση του άκυρου ή της υποστήριξης μικρότερων ή ανεξάρτητων παρατάξεων.Αυτά ήταν μόνο δύο παραδείγματα απλά για να υποδείξω ότι η αποχή δεν είναι κάποιο είδος λύσης..διότι, εφ'όσον δεν συμμετέχει κάποιος, όπως μπορεί, στην όποια προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος,μετατρέπεται και αυτός ο ίδιος, έμμεσα, σε μέρος του προβλήματος.

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Άυριο η.."μεγάλη" μέρα

Άυριο Κυριακή, είναι η μεγάλη (;) μέρα για τους Έλληνες..ήρθε η ώρα για τις αυτοδιοικητικές εκλογές 2010.Η χώρα βρίσκεται σε προεκλογικό πυρετό.Στα κανάλια το μόνο που βλέπεις είναι διαφημιστικά spot του κάθε κόμματος και στις ειδήσεις φυσικά τον κάθε πολιτικό να παρουσιάζει τα σχέδια που θα πραγματοποιήσει αν εκλεγεί,το πώς θα σώσει τη χώρα και φυσικά το κατά πόσο διαφέρει από τους συνυποψηφίους του.Στο δρόμο παρατηρείς παντού  εκλογικές αφίσες καθώς και τα ειδικά(πολυτελή σε αρκετές περιπτώσεις)περίπτερα του κάθε κόμματος που μοιράζουν φυλλάδια και παρουσιάζουν και πάλι τα σχέδια του κάθε πολιτικού.Επομένως,οι πολιτικοί στην εποχή της τρόικας,του μνημονίου και των ασταμάτητων περικοπών ξοδεύουν χρήματα στις προεκλογικές τους εκστρατείες ενώ η πλειοψηφία των Ελλήνων "φυτοζωεί" και σε πολλές περιπτώσεις η ζωή τους έχει αγγίξει τα όρια της ανέχειας.Αυτά τα γεγονότα σε συνδυασμό με την δικαιολογημένη έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους πολιτικούς έχει ωθήσει ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων,πολλοί εκ των οποίων νεαρές ηλικίες να μην ενδιαφέρονται καθόλου ούτε να συμμετάσχουν στην εκλογική διαδικασία ούτε καν για το αποτέλεσμα,θεωρώντας το ελάσσονος σημασίας σκεπτόμενοι ότι όποιος και να εκλεγεί ανεξάρτητα την περιφέρεια στην οποία ανήκει δε θα φέρει κάποιο αποτέλεσμα.Γεγονός άκρως απογοητευτικό καθώς η νεολαία η οποία θα πρέπει να προσπαθήσει να ενεργοποιηθεί ούτως ώστε να προσπαθήσει να αλλάξει τα πράγματα,μέσα στα λίγα χρόνια της ζωής της έχει ήδη προλάβει να απογοητευτεί και να μην ενδιαφέρεται για τα κοινά,θεωρώντας τα "μάταιη υπόθεση"Συνεπώς μήπως οι υποψήφιοι θα έπρεπε να το λάβουν αυτό υπ όψη τους και να κατανοήσουν ότι ο κόσμος,κάθε ηλικίας,έχει χορτάσει από υποσχέσεις και φρούδες ελπίδες; και ότι αυτό που χρειάζεται για να επανέλθει η εμπιστοσύνη,εάν είναι εφικτό πια,είναι πράξεις ..και όχι προεκλογικές υποσχέσεις που λησμονιούνται στο ξημέρωμα της επόμενης των εκλογών..Αυτά είχα να πω,και... ο νοών νοείτω..

Κάθε αρχή και δύσκολη

Μια πρώτη γνωριμία λοιπόν..έτσι για να ξέρετε με ποιόν έχετε να κάνετε..Με λένε Άρη ,είμαι 18 χρονών και είμαι φοιτητής στο τμήμα επικοινωνίας και ΜΜΕ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.Απ'όταν μπορώ να θυμηθώ ήταν το όνειρο μου να γίνω δημοσιογράφος και ελπίζω να το κατορθώσω κάποια μέρα.Όσον αφορά τα ενδιαφέροντα μου από την ημέρα μου ξοδεύω αρκετή ώρα στο ίντερνετ, αλλά κυρίως προτιμώ να βγαίνω έξω με φίλους.Μου αρέσει πολύ να ακούω μουσική χωρίς όμως να έχω κάποια standar προτίμηση αφού αλλάζω μουσικές προτιμήσεις ανάλογα με τη διάθεση.Ένα ακόμα χαρακτηριστικό μου είναι ότι είμαι και αρκετά μεγάλος fan του cinema με πολύ αγαπημένη ταινία τον Άρχοντα τον Δαχτυλιδιών.Επίσης ένα πολύ λατρεμένο βιβλίο είναι το 1984 του George Orwell.Tέλος, είμαι Παναθηναικός και πάω συχνά γήπεδο καθώς δηλώνω αρκετά ποδοσφαιρόφιλος.Λοιπόν αυτά είχα να πω για μένα.Μέσα από εδώ ελπίζω ότι θα μπορέσουμε να ανταλλάξουμε σκέψεις και απόψεις και περιττό φυσικά να αναφέρω ότι κάθε κριτική είναι αποδεκτή..περιμένω τα σχόλια σας.Enjoy your stay!