Τρίτη 26 Απριλίου 2011

Η κατάσταση σήμερα

Διάβασα πρόσφατα ένα ενδιαφέρον κείμενο που αξίζει να σχολιαστεί. Έλεγε ότι ο Ινδός ηγέτης Μαχάτμα Γκάντι είχε οραματιστεί την ιδανική κοινωνία. Σε αυτό το ουτοπικό δημιούργημα είχε εντοπίσει 7 "αμαρτήματα" στα οποία πίστευε πως οι άνθρωποι δε θα πρέπει να υποπέσουν. Αυτά είναι :

                                          1. Πλούτος χωρίς μόχθο
                                          2. Απόλαυση χωρίς συναίσθημα
                                          3. Εμπόριο χωρίς ήθος
                                          4. Γνώση χωρίς χαρακτήρα
                                          5. Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά
                                          6. Λατρεία χωρίς θυσία
                                          7. Πολιτική χωρίς αρχές



Ας ξεκινήσουμε όμως από το πρώτο. Σήμερα επικρατεί το πρότυπο του εύκολου και ανώδυνου πλουτισμού, όσο το δυνατόν λιγότερη ή ακόμα και μηδενική παραγωγικότητα με όσο το δυνατόν πιο μεγάλη ανταμοιβή. Πολλοί άνθρωποι δηλώνουν συμμετοχή σε reality shows όπου εξευτελίζονται μπροστά σε εκατομμύρια ανθρώπους προβάλλοντας κάθε πτυχή της ζωής τους υποβαθμίζοντας έτσι την ανθρώπινη ιδιότητα, και όλα αυτά φυσικά στο βωμό του χρήματος. Ακόμα ένα παράδειγμα όμως, άκοπου πλουτισμού είναι και η σωρεία ανθρώπων που σπεύδουν να επιδοθούν σε τυχερά παιχνίδια με την ελπίδα ότι θα κερδίσουν κάτι  χωρίς να έχουν δουλέψει για αυτό ή στην ιδανική περίπτωση θα πλουτίσουν και δε θα χρειαστεί να ξαναεργαστούν.

Η δεύτερη φράση εντοπίζεται σε διάφορες πράξεις μας σήμερα. Από το βάθος των προσωπικών μας σχέσεων, όπου οι ερωτικές σχέσεις πολλών ανθρώπων βασίζονται κατά κύριο λόγο στο σεξ, χωρίς να υπάρχει ίχνος συναισθήματος, έως κυριότερα την υπερκαταναλωτική μανία που μας διακατέχει. Αυτή η μανία να αποκτάμε συνεχώς περισσότερα υλικά αγαθά επηρεασμένοι από το καταναλωτικό πρότυπο της εποχής έχει σβήσει την όποια ευχαρίστηση μας προκαλούσε αυτή η δραστηριότητα καθιστώντας την ένα είδος λαιμαργίας και ζωτικής ανάγκης.

Ιδιαίτερα αντιληπτό ειδικά στην Ελλάδα έχει γίνει πια και το Εμπόριο χωρίς ήθος. Μία χώρα που καθημερινά προσπαθεί με κάθε τρόπο να εμπορευθεί-εκμεταλλευτεί την ιστορία της και την πνευματική της κληρονομιά ενώ ταυτόχρονα οι κάτοικοι της παινεύονται για τα κατορθώματα και τις αξίες των προγόνων τους έχοντας τες λησμονήσει προ πολλού.

Εξίσου όμως κυριαρχεί και η Γνώση χωρίς χαρακτήρα και ηθικήΔημοσιογράφοι που συγκαλύπτουν γεγονότα και γίνονται φερέφωνα κομμάτων, πολιτικοί που δεν αναλαμβάνουν ευθύνες και που λίγους μήνες πριν μπούμε στον μηχανισμό στήριξης ισχυρίζονταν ότι "λεφτά υπάρχουν" είναι τρανά παραδείγματα αυτής της φράσης.


Ακόμα όμως ένα χαρακτηριστικό που υπάρχει έντονο σήμερα είναι η επιστήμη χωρίς ανθρωπιά. Οι άνθρωποι προσανατολίζονται σε κάποια "επιστήμη" , σύμφωνα με το κύρος που αυτή προσφέρει, την κοινωνική θέση ή και τα χρήματα. Έχουν χάσει το σκοπό, και το νόημα του κάθε επαγγέλματος που διαλέγουν. Επαγγέλματα όπως η ιατρική δε θεωρούνται λειτούργημα πια όταν οι γιατροί ζητάνε "κάτι παραπάνω" για να σε θεραπεύσουν, η δικαστική δεν προασπίζει τη δικαιοσύνη όταν δικαστές χρηματίζονται, και φυσικά η πολιτική δεν βοηθάει τον τόπο να προχωρήσει και να ακμάσει όταν αυτοί που συμμετέχουν σε αυτή είναι διεφθαρμένοι.

Και φτάσαμε στη λατρεία χωρίς θυσία. Δε μπορεί κανείς να περιγράψει την θρησκευτική κατάσταση που επικρατεί επί των πλείστων στην ελληνική κοινωνία με άλλη φράση. Μια κοινωνία που έχει μετατρέψει την θρησκευτική λατρεία σε μια "ψευτο"κοινωνική υποχρέωση που δεν απαιτούνται θυσίες. Όσοι "πιστεύουν" στο Θεό πάνε στην εκκλησία μία φορά το χρόνο, στην Ανάσταση, θεωρούν τους εαυτούς τους καλούς Χριστιανούς, και όλη την υπόλοιπη χρονιά χάνουν οποιαδήποτε επαφή με τα Θεία.
Και κλείνοντας επιβάλλεται να σχολιάσω και το πιο χαρακτηριστικό ίσως από όλα τα παραπάνω στην σημερινή Ελλάδα. Πώς θα μπορούσε κανείς να περιγράψει την πολιτική κατάσταση που επικρατεί ; Πολιτικοί χρησιμοποιώντας ξύλινο λόγο πείθουν το λαό να τους ψηφίζει, αθετούν τις υποσχέσεις τους και οδηγούν τη χώρα στην πλήρη -οικονομική και όχι μόνο- καταστροφή. Οι ίδιοι πολιτικοί ζουν εις βάρος των απλών πολιτών, κερδοσκοπούν και στο τέλος ισχυρίζονται ότι " Μαζί τα φάγαμε". Πώς αλλιώς λοιπόν εκτός από Πολιτική χωρίς αρχές θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει αυτό το σαθρό πολιτικό σύστημα ;

Το γεγονός ότι πράττουμε ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που υποδείχθηκαν στην αρχή, είναι η αιτία που φτάσαμε μέχρι την παρακμή σε πολλούς τομείς της καθημερινής ζωής, αποτελώντας ταυτόχρονα όμως και απόδειξη της ηθικής κατάπτωση της σημερινής κοινωνίας.

Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

Σαν σήμερα. . .

Σαν σήμερα πριν από 44 ακριβώς χρόνια, ξεκίνησε μία μελανή περίοδος για την ελληνική ιστορία, η οποία θα διαρκέσει 7 περίπου χρόνια. Ας ρίξουμε όμως μια πιο αναλυτική ματιά στα ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν εκείνη την περίοδο.


Όλα ξεκίνησαν στις 21 Απριλίου του 1967. Ενώ η Ελλάδα βρισκόταν σε προεκλογική περίοδο και είχαν ήδη προκηρυχθεί εκλογές για τις 28 Μαΐου. Ένα στρατιωτικό κίνημα αποτελούμενο από τον ταξίαρχο Στυλιανό Παττακό και τους συνταγματάρχες Γεώργιο Παπαδόπουλο και Νικόλαο Μακαρέζο κατέλυσε το Δημοκρατικό πολίτευμα και επέβαλε καθεστώς δικτατορίας. Εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι στο κέντρο της Αθήνας υπήρχαν αρκετές μάχιμες δυνάμεις, όπως στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων στο οποίο διοικητής ήταν o ταξίαρχος Παττακός, οι πραξικοπηματίες εξασφάλισαν γύρω στα 100 τεθωρακισμένα και τα ξημερώματα της 21ης κατέλαβαν στρατηγικά σημεία της πρωτεύουσας καθώς τα τηλεπικοινωνιακά κέντρα ώστε να μη δωθεί σήμα συναγερμού. Άμέσως μετά οι πραξικοπηματίες πλαστογράφησαν το όνομα του Βασιλιά και αφού αντικατέστησαν τον έμπιστο του Βασιλιά, αρχηγό του ΓΕΣ, Γ.Σπαντιδάκη με τον Οδυσσέα Αγγελή έθεσαν σε ισχύ το σχέδιο έκτακτης ανάγκης του ΝΑΤΟ "Προμηθεύς", το οποίο προοριζόταν για την αντιμετώπιση του κομμουνιστικού κινδύνου, με αποτέλεσμα να κινητοποιηθούν όλες οι στρατιωτικές δυνάμεις της Αττικής. Βασικό στοιχείο του σχεδίου ήταν ότι έθετε όλες τις στρατιωτικές μονάδες υπό την άμεση ηγεσία του Υπουργού Άμυνας ή του Αρχηγού ΓΕΣ απαγορεύοντας ρητά την υπακοή τους σε οποιαδήποτε άλλη διαταγή. Έτσι, η μόνη προσπάθεια για την έγκαιρη καταστολή του κινήματος που έγινε από τον υπουργό Δημόσιας τάξης Γεώργιο Ράλλη, ο οποίος προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον ταξίαρχο Ορέστη Βιδάλη για να κινητοποιήσει το Γ' Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη απέτυχε.

Η επόμενη κίνηση των πραξικοπηματιών ήταν να προβούν σε συλλήψεις επιφανών ανδρών και κυρίως κορυφαίων πολιτικών ώστε καταλάβουν τον πλήρη έλεγχο της Αθήνας.Ο αιφνιδιασμός ήταν πλήρης και γύρω στις 3 η ώρα τα ξημερώματα το στρατιωτικό κίνημα είχε επικρατήσει και μάλιστα αναίμακτα.
Από το πρωί το ραδιόφωνο έπαιζε εμβατήρια και εθνικά άσματα και στις 6 η ώρα το πρωί της ίδιας ημέρας οι συνταγματάρχες βγήκαν στο ραδιόφωνο για να αναγγείλουν στους Έλληνες την ανάληψη της εξουσίας από το στρατό στο όνομα του Βασιλιά. Την ίδια ώρα ανήγγειλαν και την αναστολή σημαντικών άρθρων του συντάγματος. Πιο συγκεκριμένα έπαψαν να ισχύουν οι διατάξεις που προέβλεπαν :

§ Οτι κανένας δε συλλαμβάνεται χωρίς δικαστικό ένταλμα,

§ Το δικαίωμα της ελεύθερης συγκέντρωσης προσώπων,

§ Το δικαίωμα της ίδρυσης και συμμετοχής σε σωματεία,

§ Το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου,

§ Το απαραβίαστο της αλληλογραφίας

§ Καθώς και το άρθρο 18 που απαγόρευε την επιβολή θανατικής ποινής σε πολιτικά εγκλήματα

Στις 7 το πρωί, η ηγεσία των πραξικοπηματιών επισκέφτηκε στα ανάκτορα του Τατοΐου τον Κωνσταντίνο ζητώντας να αναγνωρίσει και να ορκίσει την κυβέρνηση τους. Η περιοχή ήταν περικυκλωμένη από τανκς για να μην υπάρξει περίπτωση δυναμικής αντίδρασης από τον Βασιλιά. Παρά τις προτροπές να αντισταθεί, ο Βασιλιάς συμβιβάστηκε για να μη χυθεί αίμα και αργά το μεσημέρι οι δύο πλευρές ήρθαν σε συμφωνία. Ο Βασιλιάς δέχτηκε να αναλάβουν υπουργεία στρατιωτικοί και οι πραξικοπηματίες δέχτηκαν να γίνει Πρωθυπουργός μη στρατιωτικός, όπως και έγινε ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Κ. Κόλλιας.
Αποκορύφωμα ήταν οι δημόσιες δηλώσεις του Γ. Παπαδόπουλου ο οποίος δικαιολόγησε το πραξικόπημα λέγοντας ότι η επέμβαση του στρατού ήταν επιβεβλημένη προκειμένου να αποφευχθεί η πορεία προς τον κομμουνισμό και την καταστροφή. Μάλιστα παρομοίασε τη χώρα με έναν ακινητοποιημένο ασθενή ο οποίος βρίσκεται στο γύψο μέχρι να αποκατασταθεί η υγεία του.

Από την αρχή της καθιέρωσης του νέου καθεστώτος καταργήθηκαν όλες οι πολιτικές ελευθερίες του λαού και αντικαταστάθηκαν από τις φυλακίσεις, τα βασανιστήρια και τις εξορίες. Οι κυριότερες προσπάθειες του λαού για την αλλαγή του καθεστώτος ήταν το κίνημα του ναυτικού, όπου το πολεμικό ναυτικό στήριζε το Βασιλιά και επιθυμούσε την απελευθέρωση του κράτους, αλλά και τα γεγονότα του Πολυτεχνείου όπου οι φοιτητές έδωσαν τη ζωή τους και αγωνίστηκαν για να ρίξουν τη δικτατορία και να ενισχύσουν το εθνικό φρόνημα(17 Νοεμβρίου 1973).
 Η δικτατορία κατέρρευσε τελικά στις 24 Ιουλίου του 1974 υπό την πίεση της Τούρκικης εισβολής στην Κύπρο. Οι ενέργειες του Ιωαννίδη, ο οποίος είχε διαδεχτεί τον Παπαδόπουλο, να οργανώσει πραξικόπημα εναντίον του Αρχιεπισκόπου Μακάριου αποτέλεσαν την πρόφαση που αναζητούσαν οι Τούρκοι για να επέμβουν ως "σωτήρες" των τουρκοκυπρίων και να καταλάβουν τη μισή Κύπρο. Η χούντα που είχε την ευθύνη για την προάσπιση του νησιού αδράνησε και τα περισσότερα μέλη της χουντικής κυβέρνησης εξαφανίστηκαν. Έτσι μετά από τις δραματικές εξελίξεις που ακολούθησαν, οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου αφού διαβεβαιώθηκαν ότι ο στρατός δε θα σταθεί εμπόδιο, αποφάσισαν να πάρουν στα χέρια τους την εξουσία.Αργότερα οι πραξικοπηματίες και οι συνεργάτες τους συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν σε δίκη. Αυτό ήταν και το τέλος της δικτατορίας των συνταγματαρχών, μιας περιόδου που έμεινε αποτυπωμένη στη μνήμη των Ελλήνων και στιγμάτισε την ελληνική ιστορία.