Μόνο την πάρτη μας!

Στην Ελλάδα του σήμερα όλοι παλεύουν για τα δικαιώματα τους που πλήττονται, το κακό όμως είναι ότι ενδιαφέρονται μόνο για τα δικά τους και είναι ικανοί να πατήσουν επί πτωμάτων για να πετύχουν αυτό που θέλουν. Ας τα πάρουμε από την αρχή όμως.Οι οδηγοί των μέσων μαζικής μεταφοράς κάνουν στάσεις εργασίας καθιστώντας σχεδόν αδύνατη τη μετακίνηση των πολιτών. Με αυτό τον τρόπο προσπαθούν να διεκδικήσουν την επαναφορά του μισθού τους στα προηγούμενα ανθρώπινα επίπεδα αλλά και τη μείωση των εισιτηρίων/καρτών, ενδιαφερόμενοι και για τους πολίτες όπως ισχυρίζονται. Εάν ίσχυε όμως αυτό και η κίνηση τους δεν ήταν μόνο συμφεροντολογική, δε θα επέλεγαν αυτό τον τρόπο διαμαρτυρίας. Εάν ήθελαν να περάσουν το μήνυμα τους ώστε να διεκδικήσουν κάτι χωρίς όμως να πλήξουν τους απλούς πολίτες, δε θα πάγωναν τις συγκοινωνίες αλλά θα συνέχιζαν να λειτουργούν κλείνοντας τα ακυρωτικά μηχανήματα.
Εφόσον επιλέγουν αυτό τον τρόπο όμως, μόνη λύση μεταφοράς τα ταξί. Προφανώς τα ταξί επωφελούνται από αυτή την κατάσταση αφού λόγω του κυκλοφοριακού χάους που δημιουργείται από την απουσία μμμ μεγιστοποιείται το κέρδος τους ακόμα και από την ελάχιστη διαδρομή. Άρα εφόσον κάνουν μεγαλύτερο τζίρο και οι απεργίες των μμμ τους φαίνονται θεόσταλτο δώρο, ποιος ο λόγος να πραγματοποιήσουν κάποια απεργία όπως κάνανε πέρυσι τέτοια περίοδο ; Όταν όμως θα γίνει πάλι κάποια αύξηση φορολογίας στα ταξί τότε θα κάνουν απεργίες και θα ζητούν τη συμπαράσταση και την κατανόηση του κόσμου.

Από την άλλη οι περιπτερούχοι σε όλη τη χώρα ζητάνε αύξηση στην τιμή κάποιοων προϊόντων όπως τα τσιγάρα γιατί το κέρδος που έχουνε από αυτά είναι μηδαμινό αρνούμενοι σε πολλές περιπτώσεις να τα πουλήσουν. Κανείς δεν τους αδικεί προφανώς, αλλά σε μία τέτοια περίοδο όπως αυτή, που η μέση οικογένεια φυτοζωεί και μετράει μέχρι και το τελευταίο ευρώ, το να ζητάνε αύξηση ενός προϊόντος που πια έχει μπει για τα καλά σε πολλά σπίτια μου φαίνεται εγωιστικό και καθόλου λογικό. Ειδικά μετά από τις τόσο μεγάλες αυξήσεις που έχουν δεχθεί τα τσιγάρα τα τελευταία χρόνια.
Τέλος όμως έχουμε όμως και τους γιατρούς του ΙΚΑ οι οποίοι στο όνομα της κόντρας τους με το Υπουργείο Υγείας και τον Υπουργό Υγείας Κ. Λοβέρδο ψηφίζουν τη μία 24ώρη απεργία μετά την άλλη και φυσικά οι επιζήμιοι είναι πάλι οι απλοί πολίτες οι οποίοι βλέπουν τα ραντεβού τους με το ΙΚΑ να ακυρώνονται συνεχώς και κυριολεκτικά να μη βρίσκουν την υγειά τους.
Το συμπέρασμα είναι ότι έχουμε οδηγηθεί σε τέτοιο σημείο από τις περιστάσεις, όπου ο καθένας κοιτάει ΜΟΝΟ το δικό του συμφέρον ενώ ταυτόχρονα οι μόνοι που πλήττονται είμαστε εμείς οι ίδιοι. Κάποιοι δεν έχουν καταλάβει ότι τίποτα από τα ζητούμενα τους δε θα επιτευχθεί με αυτό τον τρόπο. Για να να κερδίσουν κάτι από αυτά, τα οποία στην πραγματικότητα δικαιούνται, χρειάζεται μια συντονισμένη προσπάθεια από όλους. Προφανώς και ακούγεται ουτοπικό στην κατάσταση που βρισκόμαστε τη δεδομένη στιγμή, αλλά για μια φορά, έστω και σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς ο Έλληνας πρέπει να αφήσει τη νοοτροπία που βάζει τον εαυτό του πάνω από όλα και να προσπαθήσει συλλογικά για τα δικαιώματα του.