Ελληνική περίθαλψη

Είναι γνωστή στους περισσότερους νομίζω η κατάσταση που επικρατεί στα ελληνικά νοσοκομεία καθώς και η ποιότητα της περίθαλψης που παρέχεται σε αυτά. Αυτά τα φαινόμενα όμως γίνονται πιο πολύ αντιληπτά σε οποιονδήποτε ,άτυχο, που χρειάζεται να πάει  στο νοσοκομείο για κάποιο λόγο. Θα σας αφηγηθώ λοιπόν όσο πιο σύντομα μπορώ τη σημερινή μου εμπειρία στο νοσοκομείο και τα συμπεράσματα δικά σας. Αρρώστησα και εγώ σαν άνθρωπος και πήγα σε ένα γνωστό Αθηναϊκό νοσοκομείο να δεχτώ την περίθαλψη που μου αρμόζει μετά από τους τόσους φόρους που πληρώνουν οι Έλληνες για την υγεία. Πάω λοιπόν στο ΩΡΛ τμήμα έχοντας έντονο πονόλαιμο,βήχα και κάποια δέκατα. Πιθανότατα διέκοψα το γιατρό από κάτι εκείνη την ώρα γιατί έπρεπε να καταβάλλω μεγάλη πίεση και να βήξω σαν ετοιμοθάνατος για να μου κάνει μια τυπική εξέταση του μισού λεπτού λέγοντας ότι ο λαιμός μου δεν έχει τίποτα και ότι η κατάσταση μου είναι αρμοδιότητα παθολόγου. Κατεβαίνω λοιπόν στο παθολογικό έχοντας το νούμερο 72 και ενώ στον πίνακα προτεραιότητας ήταν το νούμερο 68. Εντάξει λέω, 3 νούμερα..πόση ώρα θα πάρει. Μετά από μία ώρα και τριάντα λεπτά και αφού η αίθουσα αναμονής είχε γεμίσει κάτι παραπάνω από ασφυκτικά, το νούμερο ήταν ακόμα το 69 , ενώ μισή ώρα αργότερα προχώρησε στο 70. Μέσα σε αυτές τις ώρες παρατήρησα διάφορα φαινόμενα στο νοσοκομείο. Γιατροί,να προχωράνε χαλαροί με τον καφέ τους ενώ στην αναμονή γίνεται πραγματικά πανζουρλισμός και τα άτομα που περιμένουν να εξεταστούν πληθαίνουν κάθε λεπτό, συγγενείς  ασθενών να ρωτάνε για την κατάσταση τους και οι γιατροί με σχετική χαλαρότητα και με μία αστειότητα στο βλέμμα να απαντάνε " χαλάρωσε ". Επειδή όμως  δε μπορούσα να περιμένω άλλες δύο ώρες για μια εξέταση, και με αυτά που είχα δει είχα φοβηθεί να σας πω την αλήθεια, αποφάσισα να πάω σε έναν ιδιωτικό γιατρό. Με εξετάζει λοιπόν και όταν φτάνει στο λαιμό μου, όχι δε μου λέει ότι δεν έχω τίποτα, αντιθέτως ότι είναι κατακόκκινος και ευθύνεται σε κάποιο βαθμό για την κατάσταση μου. Μου δίνει οδηγίες και φυσικά τον πληρώνω για τις υπηρεσίες που μου παρείχε και για τις οποίες ήταν ανίκανη να μου προσφέρει το νοσοκομείο της δημόσιας περίθαλψης.
Και επειδή τους τελευταίους μήνες είχα κάποια τρεξίματα στα νοσοκομεία σας διαβεβαιώ ότι αυτό δεν ήταν το μόνο κρούσμα, ούτε η εξαίρεση στον κανόνα, αλλά δυστυχώς ο κανόνας.Έτσι λειτουργεί η πλειοψηφία των ελληνικών νοσοκομείων.
Με συγχωρείτε λοιπόν, για την πολυλογία και για τις άχρηστες πληροφορίες που σας παρουσίασα αλλά έπρεπε να παραθέσω αυτό το παράδειγμα για να να δείξω την τραγική κατάσταση που επικρατεί σε ακόμα έναν τομέα της χώρας μας. Ανεύθυνοι, αγενείς, ή ακόμα και ελλιπώς καταρτισμένοι ιατροί αδιαφορούν επιδεικτικά (έχοντας ξεχάσει πιθανότατα τον όρκο που έδωσαν) καθώς και ελλιπής οργάνωση και έλλειψη χώρων,οδηγούν στο συνωστισμό των ασθενών και συνεπώς στη ευκολότερη διάδοση των ασθενειών στο χώρο του νοσοκομείου. Επομένως, εύλογα γεννιούνται κάποια ερωτήματα όπως..που πήγαν τα χρήματα για τις υποδομές; , γιατί ο ιδιωτικός γιατρός έκανε καλύτερη διάγνωση από το δημόσιο; ,φταίει η έλλειψη κατάρτισής ή η στείρα αδιαφορία σε συνδυασμό με τη σιγουριά της μονιμότητας; και το κυριότερο..που είναι η ΔΩΡΕΑΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ για την οποία πληρώνουμε ;