Η κατάσταση σήμερα

Διάβασα πρόσφατα ένα ενδιαφέρον κείμενο που αξίζει να σχολιαστεί. Έλεγε ότι ο Ινδός ηγέτης Μαχάτμα Γκάντι είχε οραματιστεί την ιδανική κοινωνία. Σε αυτό το ουτοπικό δημιούργημα είχε εντοπίσει 7 "αμαρτήματα" στα οποία πίστευε πως οι άνθρωποι δε θα πρέπει να υποπέσουν. Αυτά είναι :

                                          1. Πλούτος χωρίς μόχθο
                                          2. Απόλαυση χωρίς συναίσθημα
                                          3. Εμπόριο χωρίς ήθος
                                          4. Γνώση χωρίς χαρακτήρα
                                          5. Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά
                                          6. Λατρεία χωρίς θυσία
                                          7. Πολιτική χωρίς αρχές

Ας ξεκινήσουμε όμως από το πρώτο. Σήμερα επικρατεί το πρότυπο του εύκολου και ανώδυνου πλουτισμού, όσο το δυνατόν λιγότερη ή ακόμα και μηδενική παραγωγικότητα με όσο το δυνατόν πιο μεγάλη ανταμοιβή. Πολλοί άνθρωποι δηλώνουν συμμετοχή σε reality shows όπου εξευτελίζονται μπροστά σε εκατομμύρια ανθρώπους προβάλλοντας κάθε πτυχή της ζωής τους υποβαθμίζοντας έτσι την ανθρώπινη ιδιότητα, και όλα αυτά φυσικά στο βωμό του χρήματος. Ακόμα ένα παράδειγμα όμως, άκοπου πλουτισμού είναι και η σωρεία ανθρώπων που σπεύδουν να επιδοθούν σε τυχερά παιχνίδια με την ελπίδα ότι θα κερδίσουν κάτι  χωρίς να έχουν δουλέψει για αυτό ή στην ιδανική περίπτωση θα πλουτίσουν και δε θα χρειαστεί να ξαναεργαστούν.

Η δεύτερη φράση εντοπίζεται σε διάφορες πράξεις μας σήμερα. Από το βάθος των προσωπικών μας σχέσεων, όπου οι ερωτικές σχέσεις πολλών ανθρώπων βασίζονται κατά κύριο λόγο στο σεξ, χωρίς να υπάρχει ίχνος συναισθήματος, έως κυριότερα την υπερκαταναλωτική μανία που μας διακατέχει. Αυτή η μανία να αποκτάμε συνεχώς περισσότερα υλικά αγαθά επηρεασμένοι από το καταναλωτικό πρότυπο της εποχής έχει σβήσει την όποια ευχαρίστηση μας προκαλούσε αυτή η δραστηριότητα καθιστώντας την ένα είδος λαιμαργίας και ζωτικής ανάγκης.

Ιδιαίτερα αντιληπτό ειδικά στην Ελλάδα έχει γίνει πια και το Εμπόριο χωρίς ήθος. Μία χώρα που καθημερινά προσπαθεί με κάθε τρόπο να εμπορευθεί-εκμεταλλευτεί την ιστορία της και την πνευματική της κληρονομιά ενώ ταυτόχρονα οι κάτοικοι της παινεύονται για τα κατορθώματα και τις αξίες των προγόνων τους έχοντας τες λησμονήσει προ πολλού.

Εξίσου όμως κυριαρχεί και η Γνώση χωρίς χαρακτήρα και ηθική. Δημοσιογράφοι που συγκαλύπτουν γεγονότα και γίνονται φερέφωνα κομμάτων, πολιτικοί που δεν αναλαμβάνουν ευθύνες και που λίγους μήνες πριν μπούμε στον μηχανισμό στήριξης ισχυρίζονταν ότι "λεφτά υπάρχουν" είναι τρανά παραδείγματα αυτής της φράσης.


Ακόμα όμως ένα χαρακτηριστικό που υπάρχει έντονο σήμερα είναι η επιστήμη χωρίς ανθρωπιά. Οι άνθρωποι προσανατολίζονται σε κάποια "επιστήμη" , σύμφωνα με το κύρος που αυτή προσφέρει, την κοινωνική θέση ή και τα χρήματα. Έχουν χάσει το σκοπό, και το νόημα του κάθε επαγγέλματος που διαλέγουν. Επαγγέλματα όπως η ιατρική δε θεωρούνται λειτούργημα πια όταν οι γιατροί ζητάνε "κάτι παραπάνω" για να σε θεραπεύσουν, η δικαστική δεν προασπίζει τη δικαιοσύνη όταν δικαστές χρηματίζονται, και φυσικά η πολιτική δεν βοηθάει τον τόπο να προχωρήσει και να ακμάσει όταν αυτοί που συμμετέχουν σε αυτή είναι διεφθαρμένοι.

Και φτάσαμε στη λατρεία χωρίς θυσία. Δε μπορεί κανείς να περιγράψει την θρησκευτική κατάσταση που επικρατεί επί των πλείστων στην ελληνική κοινωνία με άλλη φράση. Μια κοινωνία που έχει μετατρέψει την θρησκευτική λατρεία σε μια "ψευτο"κοινωνική υποχρέωση που δεν απαιτούνται θυσίες. Όσοι "πιστεύουν" στο Θεό πάνε στην εκκλησία μία φορά το χρόνο, στην Ανάσταση, θεωρούν τους εαυτούς τους καλούς Χριστιανούς, και όλη την υπόλοιπη χρονιά χάνουν οποιαδήποτε επαφή με τα Θεία.

Και κλείνοντας επιβάλλεται να σχολιάσω και το πιο χαρακτηριστικό ίσως από όλα τα παραπάνω στην σημερινή Ελλάδα. Πώς θα μπορούσε κανείς να περιγράψει την πολιτική κατάσταση που επικρατεί ; Πολιτικοί χρησιμοποιώντας ξύλινο λόγο πείθουν το λαό να τους ψηφίζει, αθετούν τις υποσχέσεις τους και οδηγούν τη χώρα στην πλήρη -οικονομική και όχι μόνο- καταστροφή. Οι ίδιοι πολιτικοί ζουν εις βάρος των απλών πολιτών, κερδοσκοπούν και στο τέλος ισχυρίζονται ότι " Μαζί τα φάγαμε". Πώς αλλιώς λοιπόν εκτός από Πολιτική χωρίς αρχές θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει αυτό το σαθρό πολιτικό σύστημα ;

Το γεγονός ότι πράττουμε ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που υποδείχθηκαν στην αρχή, είναι η αιτία που φτάσαμε μέχρι την παρακμή σε πολλούς τομείς της καθημερινής ζωής, αποτελώντας ταυτόχρονα όμως και απόδειξη της ηθικής κατάπτωση της σημερινής κοινωνίας.